Solan gönüller

Baharda yeşeren hayat sonbaharda soluyor. Solmak zorunda da işin doğası gereği. İnsan her ilişkide yeniden yaşar baharı. Yaşam yeniden başlar. Ülkeler içinde böyledir. Hani derler ya her inişin bir çıkışı vardır.

Sevgiden ve aşktan o kadar bahseden olur ki sanki herkes güzel ve aşk dolu. Hiç kötlük ve hüzün olmuyor ya da insanlar hep iyi diye düşünüyor insan. Oysa gerçek öyle değil. Solan gönüller kolay kolay yeşermiyor. Her gün izlediğiniz kadın veya gündüz kuşak yayınlara bir bakın ne hüsranlar yaşanmış ve solan gönüller var. Hayuat hiçte açımamış insanlara. Gerçi insanlar da çok acımasız olmuşlar. Kurunun yanında yaşı kolayca yakabilecek hale gelmiş.

Doğa insanlar kadar kötü değil. Zira solan gönlünübaharda tekrar yeşillendiriyor. Oysa biz onu o kadar kıskanıyoruz ki bu huyu yüzünde onu bile acımasızca katlediyoruz. Çevreciyiz diyoruz ama onun bile gözünün yaşına bakmıyoruz. Acımasız ve insafsızca bütün intikamızı alırcasına vuruyoruz darbelerimizi. Bir gün gelecek artık o da insanlar gibi solan gönlünü yeniden yeşertemeyecek.

Sevgi kendisini küstürmüş insanlardan uzaklaşıyor. Sevgi görünümünde nefret artık her yönüyle karaya buluyor dünyayı. Kalbimiz kararmış zaten yaşadığımız aşklar bile o kadar aydınlık değil. Zira sonu çabuk gelen zifiri karanlık gibi insanı acımasızca içten içe yiyor. Gözyaşları sel olmuş, yuvalar dağılmış, anne baba yok olmuş arada ezilenler ve en büyük acıyı çeken çocuklar ise perişan durumda ne yapacaklarını bilemiyorlar.

Yarını kurtarmak zormudur. Zira bu gün çok geç. Artık silkelenme ve kendine gelme zamanı. Kış ayında baharı yeniden yaşama ve yaşatma zamanı. Solan gönülleri tekrar çiçeklerle ve yeşillikle bezeme zamanı. Artık daha aydınlıkta ve daha güzel dünyada birlikte yaşama ve sevgiyi doyasıya yaşama zamanı. İnsan kal ve kendine gel. Aslını bil ve güzelliği yaşa. Kötülük kendine fayda vermemiş ki bize fayda versin. Haydi şimdi ...