Soluklaşan Yaşanmışlıklar

Sevgili Derinmavi sobeledim seni, bir mektup yaz dedi.
Seçilmenin onuruyla duygularım bu nazik davete duyarsız olamazdı.
Seveceğini kuvvetle inandığım konu olmalıydı yazacağım.
Umarım herkes için de olur...
Kendisine sonsuz teşekkürlerimle..

Soluklaşan Yaşanmışlıklar.

Hava aydınlanmaya başlamıştı.
Tükenen sadece gece değil, yaşananlardı..
Sonlandırmaya geliyordu doğan şafak, sevgilerini…
Yasakların hüküm süreceği ışığın kırallığıydı başlayan...

Gözden uzak olan, gönülden de uzak olur derler,
Zamanın merhametine kalır bundan sonrası,
İstediğince aşındırır gönülleri, hayalleri, sevgileri…
Gözümden öpme, ayrılık olur dedi … Sanki başlayan neydi ki…

Mesafeler sadece araya dağları, denizleri koymuyor, hayalleri de gölgelendiriyor…
Anıları sislendirir, umutları umutsuzluğa dönüştürür.
Son bir daha dinleyelim dedi “adieu adieu acrapolisi”.
Vedalarının en güzel seslendirilişi olsun istedi, Mireille’in çığlık çığlığa söyleyişi...
Ve cevabını, “o yaz” la hatırlayacağım... ..erken inen akşamlarda.. seni” diye aldı…
Ve ekleyerek "yine eski bir şarkıyla soracağım" dedi “… hayret… dünya nasıl da dönüyor hala…diye”…

Ve araya zaman girer, yollar girer, yıllar girer...
Bir süre gözyaşıyla lekelenir mektuplar,
Özenle seçilir pembe kağıtlar, hasret kokar satırlar…
Özlemler, anılar, mutluluklar…
Kurulamayan hayaller, tutulamayan sözler…
Kaçınılmaz olarak sanallaşır reel yaşananlar…

İnsan sevgi ortamına doğar da, kısa sürede öğrenir yaşamın her zaman sevgi yaşatmadığını…
Her şeyi yaparım zanneder de, kısa sürede öğrenir birçok şeye gücünün yetmediğini…
Ve sanallaşan hayaller, tek sığınağı olur reel sevgilerin…

Küllendi sanılır, yaşandı bitti denilir…
Çaresizliğin, kader olduğu kabullenilir…
Akıl, gönlün akıl hocası yapmaya zorlanır bir süre…
Ve kısa zamanda anlaşılır gönlün ne kadar söz dinlemez olduğu…
Gönül işlerinde aklın ne kadar materyalist olduğu...

Hesaplanamayan her gecenin, sabahla son bulduğudur.
Hesaplanamayan, geceyi sonlandıranın şafak olduğudur…
Hesaplanamayan adieu adieu acrapolisin umulmayan anda duyulacağıdır…
Hesaplanamayan, sevgiyle paylaşılan bir kadehin, her yudumda hatırlanacağıdır..
Hesaplanamayan, her yaz gecesinin ılık esintisinde küllerin savrulacağı, közlerin yeniden alevleneceğidir… Hesaplanamayan, bu ateşin canlar yakacağıdır…
Ve olur....

Yazlar gelir, rüzgârlar ılıklaşır,
Yazmak istenir, seslenmek istenir..
Yine ıhlamur kokuları yayılır kıyılara,
Yine sokak aralarında, yaseminlerin büyüsüdür işleyen insanın içine,
Yine begonvillerin renk renk açtığı, salkım salkım sarmalandığı,
Yine hanımellerin ayartmada cömert davrandığı mevsim başlar,
Yine kuşların aynı şarkıyı söylediği,
Yine kedilerin aynı sokulganlıkta sevilmek istendiği fark edilir..
Ve sevginin tutsaklığı yaşanır, kaçılamayan anılardan…

Bir çiçeğin kokusu,
Bir kuşun ötüşü,
Bir şarkını sözleri,
Bir melodinin büyüsü,
Bir kadehin iç yakan sıcaklığı,
Ve şafağın erkenden gelişi,
Güneşin ilk ışıkları,
Ve sevgiye olan açlık…
Yaşatır her şafakla binlerce “dejavu”yu…

Essin denir rüzgâr, savrulsun küller,
Ateşlensin közler, yansın canlar,
Ürpersin tenler, süzülsün yaşlar…
Sanal da olsa, doya doya yaşansın sevgiler…
Hayallere de sınır konulamaz ya…
"Yanarsa yansın can benim" denilir...

Ve akılda kalan anıların ılıklığıyla,
Sevgilinin sokulganlığıyla,
Acaba, öpmeseydim olmaz mıydı? şüphesiyle
Sevgiler soluklaşırken, sevgililer donuklaşır…
Hem de görenlerin gözü önünde…
Bilmezler ki ne olduğunu…
Kimi düşünüyor der, kimiyse dalgın olduğunu söyler..

Her şeyi bildiğini zanneden Hayyam bile anlamaz olur
Bu halde gördüklerini…

Güldü... Sen öyle san dedi... Ve diyeceğini dedi..

“Kalk sevinç dolduralım garip gönüle
İçelim doğan güne karşı bülbülle
Yırtalım biz de gömleği aşık gülle
Verelim çiçekler gibi ömrü yele.”

Amaaan sen de “batsın bu dünya” der gibisin
Naçar gönül aklını yele vermiş, nasihati neylesin...

Acrapolis adieu
http://fizy.com/s/18vdxl
O yaz
http://fizy.com/s/1457d2
Hayret
http://fizy.com/s/124802