Soma tomaya karşı (şiir)

Daha on yedisinde ölümü tatmakta

Soma’da-isyandadır madenci anası

“Oğlum erken öldün-sırayı bozdun”

“Anne oğlumun adı DURSUN olsun”

Dursun hiç durmasın diye-adı yaşar

Can baba-can suyun sebil-dağı aşar

Fırat o dağı da delecekti-şirin-şiirin

Murat’ın üstüne dağ yaslandı-in in

Ferhat delikan-yıkık dağın desteği

Eşsiz-beyaz gelinlik karardı-yağdı

Hüzmesizdi yağız atlar, ışık sağdı

Bareti ve çizmeyi o tabuta astı-sar

Ayağı ve başı aynı kafesteydi-dar

Harman yeri tabutluk ve gömütlük

Kömürlüktü-o cehennem ateşi-kor

Kazmacı yazgısına bir küfür bastı

Erken ölümü-kara mustafa’ya sor

Kardeş acısı-umut nöbette-sepette

Biri gelin-biri asker-çoğu da yetim

Kör kandil-yanık baret-yitik ceset

Al kazmayı eline-vur katilin beline

Madenci murat, temiz ve yalçındı

Yandı dağın özü, o kayıp babaya

Terle-kömürle yazılan mektup-ay

“Kara kaş gözlerin elmas”yanay

Kara elmas alın yazısı-el karası

Kara bize, ak elmas size-zehirli

Ölüm bize, artı değer size - kirli

Tumbada kavrulan nasırlı ömür

Yerçekimine inatça-ters akan su

Kanlı gözyaşı-iç yangını: kömür

Bu toprağın altı da-üstü de kara

Talan-yer ayağımızın altında yara

Yalan-yerin yedi kat altındayız-ara

Ah! yok yere ölmek kader mi-haşa

Soma, toma ile yüzleşti ama-şu faşo

Acı-yandı yürek-dayanıştı yüce emek

Yastadır küba-mali-kore-bartın-erfelek

Hayat denilen şu kavgada-onurlu isyan

Bu nasırlı ellerin yumruğu havada-o an

Uğur ola kardeşim, on altı vardiyası-kan

Toprak ananın vagonu-derin yanan nefes

Sözün bittiği son ocakta-kanayan yanık ses

301 madencinin-ilk karanlığa süzülen çığlığı:

“Seher yeli çık dağlara-güneş topla bizim için…”

Dursun Özden, 16 Mayıs 2014

www.dursunozden.com.tr