Soma’yı unutma, unutturma!

Günlerdir Soma’da yaşanan acılara tanık olduk.

Her gün gelen ölüm haberleri içimizi acıttı. Hâlâ yüreğimizin üzerine oturan acıdan bir tuğla ile yaşıyor gibiyiz. Yemekler haram oldu, lokmalar boğazımızda düğümlendi. Soma’daki vatandaşlarımızla birlikte ağladık.  Bu acıyı ve yaşanan olayları kolay kolay yüreklerimizden sökebileceğimizi hiç zannetmiyorum. Hani Türk milleti kolay unutur deriz ya; bu acı çok da kolay unutulacak bir acı olmayacak.

İlk günlerde bu kadar acı karşısında dilde söz, kalemde cümle olmaz dedik. Herkes susmalı, düşünmeli; biz nerede hata yaptık demeli dedik. Ama olmadı…

Hiç kimse susmadı. Herkes konuştu. Bilen bilmeyen ahkâm kesti. Basın alabildiğine olayın üzerine gitti. Herkes birbirini suçladı. 

Sanki 301 canımızı yitirmemiz yetmezmiş gibi bir de ülkenin Başbakanı önce, “madencinin kaderinde var” dedi, ardından da vatandaşına yumruk attı. Danışmanının yardımcısı da, uçan tekme…

İngiliz basını manşet attı;

“Rezalet!”

Maden holdingin sahibi dört gün sonra hiç utanmadan kameraların karşısına geçip, savunma yaptı. Ancak savunmaya çalıştıkça battı. Madende yaşam odaları yoktu. Bir firma yetkilisi “vardı” dedi, diğeri, “yoktu, kapatmıştık, yenisini yapıyorduk” dedi. Bir basın mensubu holdingin yönetim kurulu başkanı olan oğlunun nerede olduğunu sorunca da, holding sahibi, “patron benim” dedi…

E haklı tabii… Memlekette patron ya da siyasetçi isen sırtın yere gelmez. Her daim vatandaş karşılarında el pençe divan durur. O da bunu biliyor ya; gözdağı vermekte. Ben patronum!

Evet, o bir patron. 30 yılda dünyanın en zengin maden ocağı sahiplerinin arasına girmiş. Görünen o ki; Küresel sömürünün Türkiye’deki bir efendisi olarak, insanları köle gibi çalıştırıp, anormal kârlar elde edebilmek için elinden geleni ardına koymamış!

İstanbul’un göbeğinde gökdelenler dikmiş!

Çalıştırmış, çalıştırmış, çalıştırmış!!!

Bir maden işçisinin dediği gibi;

Gelsin kömür, gitsin kömür…

Ya da; gelsin kömür, gitsin maden işçisinin canı…

Ne gam!

Yeter ki Soma Holding kazansın, Türkiye Kömür İşletmeleri (TKİ) dolayısıyla da devlet kazansın… Hatta ve hatta bu iktidarın övünç kaynağı icraatlarından birisi olan taşeron firmalar da kazansın…

Nasılsa taksirli suçlardan açılır bir ceza, hani şu trafik cezalarına uygulanan türden; birkaç gün yatar, çıkarlar.

Nasıl olsa madenlerde iş başı yapıldı…

Gelsin paralar, gitsin paralar…

Garibim madenciye ölmek, yaşayanlara da sormak kaldı:

“Çizmelerimi çıkartayım mı? Beyaz örtüler kirlenmesin!

Biz de soruyoruz:

Soma gündeminizden düştü mü ki Cumhurbaşkanlığı mitingleri start aldı?

Hangi yüzle?!

Bu arada Reza abimiz de serbest kaldı… Vatana millete ve de malûm ağabeylerine hayırlara vesile olsun inşallah!

Aman unutmadan, gözyaşlarımız Soma için sel olmuşken, çaktırmadan Kıbrıs görüşmeleri de başladı. Ayrıca İmralı ziyaretleri de sessiz sedasız devam ediyor…

Tüm bunlar yaşanırken, iktidarın yandaş basını koro halinde bir gazetecinin başını yemekle meşguller.  Müstebit, Soma Holding’in patronuna yapmadığı savcılık davetini, gazeteci için yapmakla meşgul…

Haydi hayırlısı...

Soma’ da 301 canımızı toprağa verdik. Sayı değil, insan. 301 insan…

Gencecik fidanlarımızı, çiçeği burnunda kocaları, babaları toprağa verdik. 

Sıra sıra kazılan mezarları, yakınların feryatlarını, hele de çocukların gözyaşlarını unutmak mümkün mü?

Unutmak, aynı felaketlerin yaşanmasına seyirci kalmak demektir.

Soma’ yı unutmayalım ve unutturmayalım!

Ölenlere Rahmet, geride kalanlara ve tüm Türkiye’ye baş sağlığı diliyoruz.

Tülay Hergünlü

İstanbul,  20.05.2014