Son an çaresizliği

Uzun zamandır kafamı kurcalayan bir durum var. İzlediğim filmlerden gördüğüm, kitaplardan öğrendiğim bir durum bu. Baştan belirtmeliyim ki bu durumla ilgili düşüncem teorik düzeyde… Yani uygulama safhasında (Allah göstermesin) tam tersinin olması muhtemel… (Ki öyle de olmuş çoğu zaman). Bu durumun tersini savunurken, mevcut halini de anlamaya çalışacağım.

Bu durum bir kişinin infaz anında tepkisiz kalarak ölümü beklemesi… Mesela şöyle bir sahne düşünün: Bir grup adam askerler tarafından sıraya dizilmiştir. Karşılarında da bir grup asker vardır. Askerler illerindeki silahları onlara doğrultmuş, komutanlarının komutunu beklemektedirler. Adamlar birkaç saniye sonra öleceklerdir. O durumda olması gereken infazcılarına boyun eğmek, ölümü kabullenmek yerine kaçmaya çalışmak veya askerlere saldırmak değil midir? Hani zaten ölecek çabası ölümünü engellemeyecek belki de daha vahşice bir ölüme sebep olacak diye düşünebilirsiniz. Ama ölüm olduktan sonra ne fark eder. Sıfırı hangi sayıyla çarparsak çarpalım yine sıfırdır. Burada bir duruş söz konusu bence… Bence ölüm doğal sürecinin dışında bir zalim, zorba veya herhangi bir insan eliyle oluyorsa son ana kadar kabullenmemek gerekir gibi geliyor bana. Onurlu bir duruşa bu kabullenişi yakıştıramıyorum. Beklediğinde de insan bedenine giren yakıcı kurşunu hissecek, üzerlerine yürüyüp onları belki korkutup telaşlandırarak da.

Başta dediğim gibi söylediklerim teori sadece. Uygulama safhasında ölüm korkusu insanı uyuşturuyordur belki de. İnsan eliyle gelen ölüme direnmek, başkaldırmak, son ana kadar kabullenmemek her bünyenin harcı değildir. Belirli bir zihni ve ruhi aşama gerektirir. Bu tepkiler düşmanı bir nevi aşağılamak, zor ana kadar yılmadığını göstermek ve görünenin aksine ona son ana kadar biat etmediğinin bir göstergesidir bence. Bu bilinçte ve hırsta olan insanlar hayatlarında tehlike arz etmeyen durumlarda bile mücadeleden vazgeçmezler.

Belki bu durumda gücüme giden son ana kadar mücadele edilmemesi, yenilginin kabullenilmesi… Bu bir sendrom gibi geliyor bana. Bilmiyorum psikoloji de adı var mı? Eğer yoksa “son an çaresizliği” denilebilir bu duruma.