- Kategori
- Şiir
Son cemre düşene kadar !...
Kara bir gecenin lekesini taşıyor yüreğim
Her şey oldu bitti arası, sarhoşluğum cabası
Gel uyandır beni düşlerimden ve senden
Bulalım kendimizi kaybolduğumuz şehirlerde.
Son cemre düşüp de
dost elimden tutana kadar
bende mevsim sonbahar.
Dudaklar titrer, gözler ağlarken
Gamzeler derinleşir yanaklarda
Dayanılmaz bir ses çığlık çığlığa
Bulutlar bugün de SİYAH.
Yüzündeki su berraklığı,
gözlerindeki deniz mavisi
yakamoz ışıltılar,
gecenin bir ucundan tutup
sabahın ilk ışıklarına uyandırır beni.
Aklımı çelen düşüncelerin
ilk satırlarını karalıyorum yine
seni düşünürken, yıldızlar sönük...
Kentin soğuklarını içime hapsettim
Sor niye ?
Niye ?
Sen üşüme diye.