- Kategori
- Şiir
Son dalga
Hayat küreği olmayan küçük sandal
Okyanusta, kimi büyük kimi küçük dalgalar sürükler sandalı
Dalgalar nereye götürürse gideriz koşulsuzca
Benim sandalım durgun denizleri görmedi
Hep dalgalı okyanuslarda gezdi
Gezdi martılarla, güneşle, ayla, yıldızlarla...
Bir gün son dalga geldi!
Korktu bedenim, saçım, gözüm, kulağım
Tüm organlarım korktu!
Umutsuzca baktım gökyüzüne
Sert ve tuzlu sular acıttı bedenimi
Yaralar oluştu, irinler aktı.
Umutsuzca baktım gökyüzüne
Bir merdiven inerde kurtulurum,
Çıkarım bulutlara iyileşir yaralarım diye.
Hem ağır hem çılgın
Geldi üstüme son dalga
Beynimdeki ur, son dalga
Bir halat yakaladım tuzlu ve ıslak
Acıdı ellerim, yandı tuzdan
Büyüdüm son dalga ile
Açtım kollarımı''Yıkamazsın büyüdüm'' dedim
Tırmandım acıyan ellerimle
Bir bulut yakaladım küçücük
Yaralarım iyileşti, güneşin ve ayın okşamasıyla
Şimdi büyüdüm...
Küçük bulutumda oturmuş bekliyorum
Yıldızları, bulutları, güneşi,
Bir de seni
Seni bekliyorum, gel…