Son Dövenin Türküsü

Hiç türkü dinledin mi; çakmaktaşlı dövende
Veya annenden mani; ezgisi köy ağzıyla
Ya, dövenle dönerken, kızgın güneş tepende
Özgürlük bekledin mi, ürün almak hazzıyla
Rüzgârın efkârında, harman yeri tozuyla!

Gün bitse de iş bitmez, köylük yeri hep böyle
Sapı, daneyi ayır, yanık türküler söyle
Tınaz yığılır, umu büyür gülşence öyle
Gelecek kaygısı var, eğrisiyle düzüyle
Okuma sevdası var, ana gönlü gözüyle.

Ürün dolu ambarlar, samanlıkta samanlar
Ne güzeldi o günler, umu yüklü zamanlar
Emek kokan, ter kokan, bereketli harmanlar
Eşek, at koştuğumuz; geçmişin gül yüzüyle
Ne güzeldi o günler, insanlığın özüyle!

Toprağa insan olmak, emek vermektir sihir
Başaktan; buğdayı ve samanı ayıran sır
Yaşama asılmaktır, açlığı gidermektir
Son dövenin türküsü, anıların tuzuyla
Karışmış zamana, göç yollarının tozuyla…

GÜLŞEN ŞENDERİN