Son elveda

Bugün söz verdim seni unutmak için… unutcam artık sevgili… Sen olmucaksın hayatımda… Tenin dokunmayacak bir daha tenime… Sözlerin, sesin, ‘seni seviyorum’deyişin olmucak arttık kulaklarımda…

Benden bu kadar be sevgili… Sürem doldu senin hayatında… Gelişim sana kötülük getirdi, bana hüzün getirdi…

Oyna en başlarda ne kadar güzeldik demi?

Birbirimiz için geç kaldığımızı söylüyorduk… Keşke daha önce tanışsaydık diyorduk…

Gerçekten keşke daha önce tanışsaydık sevgili… Başka bir yerde başka bir şekilde… Belki daha mutlu olurduk böyle…

Engeller olmazdı belki; bizi ayırmak için… Ben o engelleri aşmak için yalan söylemezdim sana…

Mesela bir vapurda tanışsaydık sevgili… Denizin üzerinde sonsuzluğa doğru giderken sen çıksaydın karşıma… Deniz kadar sade, derin ve sonsuz bir aşkımız olsaydı…

Güzel olmaz mıydı sevgili?

Veya başka bir ülkede, şehirde tanışsaydık… Sen orada yaşıyor olsaydın, ben sonradan gelmiş olsaydım. Yani şu anki yaşantımızın tam tersi olsaydı… Senin orada arkadaşların, çevren olsaydı… Hayatımda ‘sen’ olduğu için arkadaş edinme gereksiniminde bulunmazdım ben… Böylece başka biri yüzünden tartışmamış ve ayrılmamış olurduk yoktan…

Belki böyle daha mutlu olurduk…

Birbirine geç kalmış iki sevgili değil de, tam zamanında hayata girmiş iki âşık olurduk…

Engeller olmazdı be sevgili…

Yalanlar olmazdı belki…

Bir anlık sinirle söylenmiş; küçük düşürücü sözler olmazdı belki…

İstemez miydin böyle olmasını?

Mutlu sonla biten peri masalı olurduk bizde… Sonsuza kadar mutlu yaşardık…

Ahh sevgili… Biliyorum, keşkeler anlamsız artık…

Hayaller anlamsız… Verilmiş sözler tutulmadı zaten sevgili

Ve gidiyorum artık sevgili(m)!

Ben yokken daha mutlu olacağına inanıyorum… Umarım öyle olur…

Mutlu olmazsan bile, bunu bana belli etme sevgilim… Ben seni nasıl bıraktıysam öyle kalmanı istiyorum…

Mutlu ol… çünkü ikimiz de hak ediyoruz mutluluğu…