Son görev vefa borcumuz

Bugün İnsanlığın çıkmaz sokaklarında vefayı gördüm. Gözlerim doldu. Arkasında Saf Saf insanlar. Yatırmışlar musalla taşına. Bir güzel de sarıp sarmalamışlar, belki de kalkar diye korktular.

Hoca sordu ” Nasıl bilirdiniz?” O sıra da bilenler bilmeyenlere anlattı vefayı, dedik ” İyi ama eksik.”

Vefa sessiz sedasız birazda vefasızca gitmişti, bizlerse vefaya vefa borcumuzu ödemek için ; durduk öylece saf saf hocanın ardında.

Biri ” İnsanlık Ölmedi ya ! tutun şunun ucundan da yapalım görevimizi” dedi. Vefanın bir ucundan tutamayanlar, şimdi eller üstünde taşıdı vefayı… Toprağı bol olsun.

Boş kalan ellerimizi açtık semaya üç Kulhü bir Elham için.

Seslendim son kez Vefa’ya “Sen merak etme buralarda değerler Fatiha’dan sonra anlaşılır.”

Ruhuna Fatiha!
 ”

Mustafa ŞAHİN