- Kategori
- Şiir
Son sevgili
Öylesine yücesin ki ey sevgili
Maziden istikbale kocaman bir abide
Yürekte yürekten iri
Ufukta güneşten parlak
Anıların silikliğine oturmuşsun dipdiri
Ey kocaman sevgili
Küçücük ellerinde hayatım
Ne kocaman anılar saklar
Ey umman gözlü yarim
Körfez kirpiklim
Nasıl buram buram o gözlerin
Maziye istikbali katarda
İzmir kokar kucak dolusu
Nasıl dipdiri o gözlerin
Silik maziye umut eker de
Arzulu bakar içime
Hayallerimi biçerim başak saçlarında
Umutlarımı ekerim hasat dudaklarında
Ey soluk renkli toprakların
Işıltısı cana derman kızı
Deryasız memleketlerin
Deniz bakışlı sarı kızı
Bilsen..
Bilemezsin
Ama çok güzelsin.
Bilsen
Belki ağlar körfez kirpiklerin
Ömrümce duam ki hep gülesin
Taş evlerin doğurduğu
Toprak yolların yürüttüğü
Başak saçlı İzmir gözlü
Ne biçim yarasın bilsen
Ne acı merhem
Yürek tonla akıl dirhem
Bir bakış, bir ses, bir dem
Hayatımda aşkının öncesine bir sitem
Seninle yaşadım keyfi hem tasayı hem
Seninle öleyim madem.
23.10.2008