Son söz olamadın dilimde

Yalnızdım... Varlığını en çok hissetiğim anlarda bile. Bunu fark ettiğimde ise karanlık her yanımı çoktan sarmıştı . Ne kadar basit gibi gözüken oysaki gerçekte ne kadar karmaşık bir denklemin içindeydim. Cevapları olmayan sorular ve kocaman bir yalnızlık... Her nefes aldığımda senin bıraktığın acıyla irkilmek ve o koca girdabın içinde çaresizce çıkışı aramak. Göz yaşlarının faydasının olmadığı bir şey. Helede aynı sokaklarda dolaşıp senin kokunu içime çekmeye çalışmak... Ne kadar çaresizdim. Ölümün pençesinde azap çekiyor gibiydim. Sadece bir kaç saniyeye muhtaç olduğum zamanlar oluyordu seninle... Sımsıkı sarılarak seninle ve bir ömüre değecek...

Bu cümleler aşkıda, benide karanlıkta bıraktığın mevsimsiz gelip geçen anılarımdan ve kimbilir en umutlu olanları yalnızca. Bütün bunlar zaman zaman herşeyin seninle başlamasını engelleyemiyor ne yazıkki... Eskisi gibi... Tüm şarkılar, tüm cümleler, tüm mutluluklar ve acılar... Yanımdayken de her şeyin ilk kelimesi sen değilmiydin zaten? Giderken bile bakışların da son hatırladığım bu aslında... Son söz olamam dilinde der gibi bakıyordun, olamadın da... Gittin ama;aşk bende, yarımda olsa tutsak kaldı...