Son-sus-luk

Aşktan doğdum ben; tertemiz, lekesiz. Ve aşka büründüm tepeden tırnağa  , genlerime miras kalan tutkuyla.

Ruhumun gölgesiz serinliklerinde dinlendirdim, iyi ve kötünün,  siyah ve beyazın savaşını.

Bütün renklerin ahenkli dansıdır beyaz, benim rengimdir.

Ben bir kuğuyum, sükun  göllerin asil baleriniyim. Dans ederim cennetin ihtişamlı sesi eşliğinde. Kanatlarım sadakatin kölesi, eğilir önünde aşkın.

Dalgalı denizlerden başladı yolculuğum; dingin göllerin zarif, asil ve sabahsız düşlerine. Her limanda bir tüy koptu kanadımdan, büyüdüm. Büyüdükçe sustum. Sustukça arındım.

Adını şimdi koyabildiğim yolculuğumun son durağında; diğer yarımı , aşkımı bulabilmenin , sadakat yemini edebilmenin umuduyla yüklüdür yorgun kanatlarım.

Metamorfoz… Bendeki asıl bene yolculuğum…Aşka yolculuğum…

Yalnızlığa meydan okuyup sonsuzluğa dönüşenlerle aynıdır kaderim.

Ey, aşka övgüler yağdıran, aşka aşık şairler… Söyleyin bana, zamansa eğer maddeyi görünür kılan, sonsuzluğa dönüşmek değil midir en değerli olan.