- Kategori
- Şiir
Son Vagon
Doğaya dokunmadan
Betonlar arasında yaşamaktayız,
Soğuk ve duygusuzluğumuz
Bu yüzden mi bilinmez,
Sormaya zaman da yok,
Mesai derdindeyiz...
Dursak bir an;
Korkumuz, çok büyük,
Son vagondan da atılır mıyız
Endişemiz...