Son ya da başlangıç

Bitirip bitirmeme ya da sürdürüp sürdürmeme noktasında kararsızlığın had safhaya ulaştığı bir dönüm noktası bu. Süregelen ve bitip tükenmeyen kavgaların sebep olduğu bir durum belkide. Bir yanda boşanma gibi belkide kültür marifetiyle korkunçlaştırılmış bir kavram bir yanda ise evliliğinin sürüp süremeyeceğine dair bilinmezlikler. Şarkılarda avunmaların başlangıç noktalarına geri dönüş mü yoksa. İyisi yada doğrusu veyahut hayırlısı bu mudur ki? Kim bilir ya da kim bilebilir.

Yalnızlık acıları içinde kıvranmaların korkusunu duymak belkide. Geçmişe dair korkuların ortaya koyduğu bir zayıflık. Sonsuz düşlerden beklenen azıcık bir kısmıyla idare edememekten mi yoksa özgürlüğe düşkünlüğünün garip bir sonucu mu? Kendi kendini yargılamaların en ağırı, hakim sen , savcı sen , avukat sen iken; neden burada olmak zorundayım serzenişlerin. Saçma kelimelerin kolay anlatılmayacak bir kurgu içinde bileşiminin dengesiz döngüsü. Sen, ben ve özgürlük ve mavi ve düşler. Ve yine ben ve yine mavi ve yine mavi. Senin içinde olduğunu artık bilmeden serzenişlerim.

Yine yeni yeniden mavi düşlere dalış. Gecenin mavisinde kendini, bir deniz bir okyanus sonsuzluğunda yalnızlığını duymak. Yalnız olduğunu kim söyledi , deniz var ya , mavi varya, düşler var ya.

Haydi eyvallah, merhaba sonsuz mavi düşler…