Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

11 Mart '14

 
Kategori
Öykü
 

Son yolcu

Herkesin doğup büyüdüğü ve birgün geri dönüp gitmeyi beklediği bir adası var galiba.

Her akşamın kızıllığında, denize bakan tepeye tırmanıp seyrederken limanı.

Acaba hangi gemi? beni doğduğum adaya geri dönüp götürecek olan,

Birgün sis bulutlarını yararak, bana gelecek olan gemi...

*

Belki vakit akşamdır; Ne yazar! o andır işte, senin şafağın.

Yaşanan öyle bir sevinç ki; tepeden yuvarlanarak denize koşan,

Koca bir yün yumağı...

*

Kaparsın gözlerini; denizden esen huzuru ve çoşkuyu çekersin taa içine kadar.

Arkasına yaslandığın hüznün ve üzüntünün kucağında,

O mutluluk anının keyfini çıkarırsın taa dibine kadar...

*

Geride bırakmak ne zor gelir; kalanlar birkaç parça eşya değil,

Şevklerin, hazların, acıların, hüznün, dostların, korkuların, umutların,

Bildiğin canlı, kanlı koca bir gönül işte...

*

Bir türlü beceremedik; iki bedende tek yürek olmayı,

Aynı zamanda farklı mekanlarda koşmayı,

Kah bu adada, aynı anda kah karşı adada olmayı...

*

Gelen veda saati; ancak sanki bağ bozumu festival çümbüşü gibi,

Ne çok sevmiş, sevilmişim!

Sevdim, sevildim kalmadı bu şehirden alacağım...

*

Yüreğimdeki meyvelerden size vereceğim,

Ruhun pınarından kablarınızı dolduracağım,

Bir Yücenin perdesinden bugün size çalacağım...

*

Kalabalık haykırana kadar nasılda hiç farketmedim,

Bu kadar çok sevip, sevildiğimi ; "Aramızda sessizce bir gölge gibi yaşadın,

Ama yüzümüze vuran bir ışık oldun hep."...

*

Nasıl yani! niye yaşarken ben bunu fark edemedim?

Acaba her insan, hatta canlı aynı misyonu mu  taşıyor bu alemde?

Her biri az veya çok bir kandil, bir nur, hatta bir ışık belkide,

Birbirinin yüzüne yansıyan sanki bir renk ve ışık cümbüşü...

*

İşte bu sevginin yoğunluğu; ayrılık kapısının, açılmasını bekliyor tanınmak için hep,

Sanki bir kapı kapanırken, başka bir kapının açıldığı, ancak o zaman fark ediliyor gibi...

*

İşte sevgili oğlum; yıllardır gözlediğim gemi nihayet limana yanaşıyordu;

Doğup büyüdüğüm adaya geri dönmek için,

Çok uzun zamandır yolunu beklediğim gemi...

*

İşte tam o an da; gökler renk ve ışık cümbüşüne boyandı,

İçimdeki ses bu cümbüşe  karışarak yüreğimi çook derinden okşadı;

"Her kul gibi Tanrı'nın güzel kulu; en mutlu anı keşfetmek için,

Yeni ufuklara yelken açma vaktin geldi, geldii... 

*

Yolun açık olsun, yolun açık olsun, ey yolcuuu...

Bu son yolculuğun, vakit tamam! son yolcuu..."

*

(ABBA: 23 Nisan 2013, Son Yolculuğa Yolculuk, Halil CİBRAN'A Selam Olsun...)

 
Toplam blog
: 156
: 390
Kayıt tarihi
: 04.10.13
 
 

Ayça Marangoz Coşar, Üniversite, Akademi istanbul, Gazeteci Abbas COŞAR , Mektebi Mülkiye, Ye..