Son

Yine
geldi sonbahar.
yine
bir son
yitirilen
yine bahar...

Şimdi yağmur zamanları gelir peşin sıra
ıslatır ince ince
kaybolan adamların kavşağında
ıslatır
gözyaşların inadına
ince ince
bir son, bir yol, toprağa: mezara...

Bir ağıt yakılır, bir haykırıştır: gidene
gittiği yerin adresini söyleyemeyene
avuçlarımızda yitirdiğimiz
meleklere
birde
o
eski
sevgiliye...

Şehir karışır, işçinin teri, şişman adamın geliri
sisteme her karşı çıkan
infaz eder kendini
yüksek kaldırımda
ismi tanıdık kendi yabancı : bir faişenin ayak izleri
şehir karışır
şimdi..

Ne gelenin hesabı sorulur
ne gidenin sorgusu olur.

Yanağımdan süzülen
tuzlu yağmur taneleri
kulağımda
bir haykırış : gidene yakılan ağıt sesi
birde
dedim ya
portresine tüküreyim
o
eski sevgili...

Yine
geldi
sonbahar.

Aynı son
yitirdiğim
yine
aynı bahar...

Uçurtma bayramları nerede şimdi
nerede
ismini unuttuğum o eski sevgili
nerede bırakmıştım
lekesiz parmak izlerimi
nerede farketmiştim
gözlerinin rengini...

nerede
sevişerek öldürmüştük : melekleri...

Bir
son
ve yağmur.
Faişe şehrin şişman alın teri
Tanrının gülümsemesinde, ağıtların sesi
uçurtma bayramları
nerede şimdi...

nerede
öldürmüştük
melekleri...
..
.

'' ... ya yağmur, öldürdüğümüz meleklerin gözyaşlarıysa.
öyle ya!
çocuk olma.. ''

T&T