Sonbahar...

Güzel bir sonbahar sabahına açarak gözlerimizi başlayan yeni bir gün. Dökülen birkaç damla yağmur, havadaki tatlı rüzgâr… Gün çok güzel olabilir aslında. O ortamda dökülen sarı yaprakları izlerken yudumlamak bir fincan kahveyi… Bundan büyük bir haz daha olamaz benim için. Bazen farkına varmıyoruz aslında ya da varamıyoruz yaşadığımız dakikaların değerini. Şuan burada bunu yaparken bu hazı alıyorsam eğer, yarın bunu yaptığımda aynı tadı alamayabilirim.

Farkında olmadan geçen zamanımızı hoyratça geçiriyoruz. Hâlbuki biliyoruz bu yaşa bir kere geleceğiz. Bir kere bu günü yaşayacağız. Tabi ki daha nice günler yaşayacağız ama bu anı bir kere yaşabiliriz. O yüzden anın tadını çıkartmamız gerekirken, biz gelecek kaygılarıyla kaygılanıyoruz ve anı kaçırıyoruz. Hâlbuki her şeyi oluruna bıraksak olacaklar zaten olacak. O zaman neden geleceğimizi düşünerek kendimizi yoruyoruz ki… Bırakalım gelecek bize kendisi gelsin...