Sonbahar dürtüsü

Nefti bir gökyüzünün altında, hüznüme bulanıp, öz vatanınından koparılmış,

yaprakların kaderine şahit olduğum vakitlerde,

ayağına prangalar takılmış bir mahkum edasıyla,

ağır aksak sürüyerek geçtiğim kaldırımlara geçmişin tozunu bıraktım.

Bilirim ki yapraklar kaderiyle düşer toprağa, kuşlar kaderiyle uçar...

Geleceğin endişesinden uzak, çocukların şen şakrak tavırları semada kuş seslerine karıştı.

Dağların bile kabul etmediği, yükü yalnızca insan olmanın ağırlığı omuzlarıma kanatırcasına abanmış.

......