Sonbahar filminde hazan ve hüzün

Karadeniz’in dalgaları kıyıları döver bıkmadan usanmadan. Karadeniz’in dereleri yükseklerden akar durmadan dinlenmeden. Karadeniz’in yolu kıvrım kıvrımdır, zordur çıkmak yükseklere.

Gençliğini insanlığa adamış, insanlığın güzel geleceği için, eşitliği için, mutluluğu için sosyalizme inanmış. Yirmili yaşlarını hapishanede geçirmiş, sağlığını yitirmiş, otuzlu yaşlarda doğduğu yere, Hopa’nın bir dağ köyüne dönmüş. Yorgun, hasta ve mevsim sonbahar.

Hapishane yıllardan baba ölmüş, oğluna küskün... Anne sevinmiş oğlunun dönmesine, onun çevresinde pervane, tam bir Karadeniz kadını, fedakar, hep çalışır, hiç yorulmaz...

Genç ve güzel bir Gürcü kadın, bildiğimiz nedenlerle oraya gelmiş. Yaşam ona da acımasız davranmış.

Karadeniz’de yükseklerden bakınca küme küme sisler görünür.

Karadeniz evlerinin ortasında kuzine yanar, üzerinde güğümler vardır, çaydanlıkta çay demlenir.

Karadeniz’in sonbaharı rengarenktir, aklımızdan geçen her renk yakınlarda biryerlerde çıkıverir karşımıza.

Karadeniz’in kışı bembeyazdır, beyazın en temizi en güzeli.

Karadeniz’in türküsü bir başka içtendir. Sonbahar filminde hazan ve hüzün vardı türkülerin de eşlik ettiği.

Sonbahar farklı bir film, çok güzel bir film, izlemenizi öneririm.

SİNEMADAN ÇIKARKEN AKLIMA TAKILANLAR

Bu filmi televizyonda yayımlanırken düşünmek bile istemiyorum. Güzel doğa görüntülerini izleyeceğiz ve insanların olduğu tüm sahneler mozaikli olacak, hiç sönmeyen sigaralar yüzünden.

Ankara, 13 Ocak 2009