Sonbahar

Insanlarin az oldugu yerlerde buyuduk. Gokcebostan'in iki adim otesi, Kizilirmakdi. Yururduk. Irmagin taslarinin uzerinden sekerek karsiya gecerdik. Ilkbaharda suyun coskusunu dinler, yazin sessizligine kendimizi kaptirirdik... Bilirdik. Hissederdik. Yaza dogru; camurlu yollarimiz kivamini bulur, koyulasir, sanki yollar kendiliginden asfaltlanirdi... Yazin da, yagmur soyle bir ciselemeye gorsun! O tozun, topragin yagmura karismis kokusu yok mu?...

Ilkbahar, yaz, sonbahar, kis. Dogum, olgunlasma, yaslilik ve olum...

Her yil, bize yasamdan bir seyler ogretiyor...

Dogayi yok ettikce, aslinda yasamayi da unutuyoruz...

Izlemesi cok zor oluyor...

***

Sonbahar madem yaslilik, madem olume dogru bir kosu.

Neden bu kadar rengarenk?

Niye bu kadar guzel?

Agaclar, cicekler, otlar, bocekler.

Sanki kendi yasamlarinin bitisini kutluyorlar!...

***

Saffet'le annemdeydik.

- Yuruyelim mi abi?

Pek keyfim yok. Hava hem soguk, hem nemli. Yagmurda ciseliyor...

Agirdan aldim. Saffet'i kandiramadim.

Ciktik. Minnesota'nin Eden Prairie 'Cennet Cayirlari' denilen bolgesine yakin parkta dolastik.

Saffet'in elinde makinasi.

- Saffet su yuzenler kugu mu?

Yaklastik.

- Makinanin zumu var mi?

- Var da abi, kaliteli makina degil...

Golu cekti. Yururken beni arkamdan cekmis. Kugulari cekti. Calilari cekti...

Bana gondermis.

Kokladigimiz, icimize cektigimiz, islak, soguk, renkli, kuru sonbahari goruntulemis.

Siz de, bu yil, sonbahari henuz goremediyseniz, gorun istedim...


***

Fotograflar:
17 Ekim 2008
Saffet Ozturk