Sonbahar

Sonbahar hüznünü yaşamaya var mısın benimle?
Var mısın yağmurun altında iliklerine kadar ıslanmaya?
Küçücük ellerim avuçlarında ıslık çalarak yürür müsün benle?
Tutmayan bacağım, görmeyen gözüm, duymayan kulaklarım olur musun?
Işığım olur musun geleceğe, umut olur musun?
Ben senin sahte olmayan gülüşlerini sevdim bir zamanlar,
Herkesten farklı bakan gözlerine vuruldum,
Asaletini sevdim fakir giysiler içinde ki ruhunun,
Sevgiye olan tutkunu sevdim.
Kocaman yalnızlığımızı paylaştığımız günlerde,
Herşeyim olabilmeni sevdim.
Çıkarsız, yalansız, saf ve masum gelişlerini,
Sabırsız bekleyişlerimi,
Zamanı durdurmak istediğim geceleri özledim.
İşte sonbahar, işte aşkımız gibi yitip giden bahar,
Unutulmaya yüz tutmuş hatıralar,
Maviyi terk etmiş gökyüzü,
Lâcivert'e kucak açmış deniz,
Kuşlar kanat çırpmış sıcak diyârlara,
El ayak çekilmiş şehrimin üzerinden,
Gençliğin vedası gibi zamana..
Heyecanlar, arada göz kırpar olmuş,
Yürek kırık, yürek yaralı, yürek yorgun,
Yıldızlar birer birer sönüyor sanki, güneş ısıtmıyor,
Bir pencere aralığından, buz gibi rüzgâr giriyor içeriye,
Işıklarda kayboluyor ,
Sen kalıyorsun hafızamda sadece
Ve hüzünlü sonbahar...



31.10.2008
Bloğum'da 1. yılım.