Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

08 Ağustos '17

 
Kategori
Şiir
 

Sonbahar

Son bahar da döktü hüzününü yapraklarım,

Sardı toprağı özlem dolucasına.

Yağmur hiç bu kadar içten ıslatmamıştı içimi.

Toprağın kokusu böylesine sarhoş etmemişti benliğimi.

Nereden geldi bu sonbahar sanki ilk bahar...

Açtı kalbimde filizlenmeye yüz tutmuş milyonlarca hasret kokulu yarenler. 

Hiç bu kadar yabancı olmamıştı yalnızlığım,

Tanıdıkça seni, kendini buluyor oldu ilk sözleri,

Ve son sözlerine devam etti,

Ben sensizliğe hasretken, sen;

Bensizliğe alıştıran sen,

Nerede kaldı ilk yağmurlarının kokusu?

Neredeydi özlemli öpüşlerin?

Ağladın mı sende? 

Koptu mu içinde fırtınalar delice.

Geldiğin sonbahar, 

İçimde bir ilk bahar....

Anlıyorum işte şimdi,

Sensiz geçen fırtınaların sebebi,

Yalnızlığa bulanan bulutlarda hayali çizgiler.

Ve hayaller kurulan hayatlar.

Yaşıyormuş başı boş insanlar,

Terk edilmiş eller,

Yalnızlığa terk edilen sesler.

Kimler ses olabilirki sessizliğe? 

Başı boş dolaşan insanlar mı?

Yoksa hayallere küsen gözler mi?

Buluşuyor insan oğlu hayatın bir köşesinde.

Ya şarpışıyor gerçekleriyle yada oynuyor tüm gerçekliğe yanlarını gizlercesine?

Peki nerede kalmıştı güvenle tutulan eller ve o ellere birleşen hayatlar?

Şimdi ise elleri birleştirmek kolay olmuş, hayatları birleştirmek zor.

Ama en güzeli değil midir zaten zoru kolay kılan.

En güzeliyle geldi baharı, son yaprakları...

 
Toplam blog
: 11
: 131
Kayıt tarihi
: 19.05.17
 
 

Şiir sessizleşince, kalbin ritmi devam eder aşkla... ..