- Kategori
- Öykü
Sonbaharda yitirilen
Sonbaharda Yitirilen
Alkollü bir sonbahar gecesiydi.
Sararmış ve solmuş yapraklar yağmur taneleriyle birlikte seriliyordu yerlere,
Ve ben sararmış ve solmuş yapraklar arasında yürüyorum umuda giden
kırmızan daha uzun, maviden daha derin yolda.
Yürüyorum, çünkü yürüdüğü yere varır insan
inancımı hiç kaybetmedim.
Ansızın yüreğime bir hançer saplandı ve yıkıldım yere.
Ve sen yüreğimden akan kanla birlikte sızıp sararmış ve solmuş yaprakların arasına karıştın.
Ay düşüyor yarama, gecemin mağmasında bir çığlıkla uyanıyorum,
Çığlıklardan geldim bu güne.
Çığlığımla yapraklar kopuyor dallarından.
Bu yüzden sonbahar ayrılık mevsimidir ve ayrılık mevsimi olarak kalacak benim için...