Sonradan görme

Hani bir atalar sözü vardır:” Sonradan görme, gâvurdan dönme “diye. Bir başka söz daha vardır: “ Görmemişin biri çocuğunun çükünü görmüş, tutmuş kesivermiş”…. Hayatta veya yaşadığımız ortamda böyle insanları ( ! ) görmek olasıdır. Ben şahsen böyle birkaç kişiye şahit olan şanslılardanım. Bizim memlekete yakından tanıdığım aileler vardır, içinde zengin ( varsıl ) insanlar da vardır, fakir insanlar da vardır. Onlardan birkaçı Söke’ye gelmişlerdir. İş kurmuşlar ve bayağı da zengin olmuşlardır. Allah versin daha da zengin olsunlar. Zenginlerden zarar gelmez hiç olmazsa işlerinden bir kısım insanlar çalışıp çocuklarının ekmeğini buradan kazanırlar.Memlete faldamarı da olmuştur. Onların bu yönünü unutmamak gerekir...

Memlekete da yol, yordam okul, cami, köprü v.s. işler yaparlar, memlekete faydaları da dokunurlar. İşte benim böyle zengin ve iş sahibi bir hemşerimin ziyaretine geçenlerde gitmek istedim. Arabama yakıt koydum, markete uğradım ufak tefek bir şeyler aldım. Bir yere giderken hazırlıklı giderim, öyle elimi, kolumu sallayarak asla bir yere gitmem. Boş geleni hoş karşılamazlar. Hatta bir buket çiçek bile yapmayı düşündüm. Ne yazık ki iş yerleri bir dağın başında olunca tozdan topraktan oraya çiçek almayı uygun görmedim. 

İş yerlerinde çalıştıkları değişik bölümler vardır. Muhasebecilerin, kâtiplerin olduğu yere gittim. Danışman filan olması lazımken ortada bir danışman yoktu. Burası dağın başı olunca galiba danışmana gerek görmediler.  Memurların odasına girdim. Selam verdim, elimdeki paketi masanın üzerine koydum. Hemşerilerimi sordum.( ayıp olur diye iş yerlerinin adını ve isimlerini yazmıyorum ) yazmaya da değmez.. Beyleri sordum, “ hele otur dediler, kâtibin biri, sözde patronuna bilgi vermeye gitti. Biraz sonra geri geldi. Bana ne dese beğenirsiniz, “ hocam, beylerin misafirleri vardır, sonra birazdan şehre gideceklerdir, “ deyince dondum doğrusu… Yahu bana beş dakika ayıramazlar mı diye? Hayıflandım doğrusu. Bozuldum ve utandım doğrusu… Aklıma geçmişte yazdığım şu dörtlük geldi ve oradaki memura okumadan edemedim:

Cahile varan kul olur gider

Yerlere serilir çul olur gider

Gittiyse eğer kendine yazık

Beş paralık zarfa pul olur gider”  

 diyerek ayrıldım. Adamın gerçekten özel bir işi vardır, misafiri vardır veya başka bir yere gideceklerdir, bunların hepsini uygun görürüm. Lakin bana  “ yarın veya başka bir gün gelin gelebilirsiniz “ kibarca diyebilirlerdi… Edep Ya Hu! Diye, bir şey vardır…  Zengin olmak başkadır, makam sahibi olmak başkadır, lakin adam olmak daha başkadır. Bunlar benim hemşerilerim değil, bunlar başka yerlerden gelmişlerdir herhalde diye düşündüm….Yanlış bir yere park ettim galiba…Ortada İnsanlık vardır,hemşerilik bu mu  Allah aşkına!...

Ben bunları yazarken rahmetli Halil Kâmil FIRATLAR aklıma geldi.  Onu da bu vesileyle anmadan geçmek istemiyorum. Halil Kamil Fıratlar Sazlı köyde( şimdi onun adı değişti, şimdi sadece” SAZLI” olarak kaldı. Keşke eskisi gibi SAZLIKÖY olarak kalsaydı. Bir gün randevu alıp Halil Kamil Beye ziyarete gitmek istedim. “ Sekreter “Hocam, sizi yarın öyleden sonra saat 14.00 de bekliyorlar” demeleri üzerine ben de hazırlığımı ona göre yaptım. Saat tam 14.00 de un fabrikasının önüne uğrayınca Halil Kamil Bey inanın beni kapıda karşıladılar. Öyle güngörmüş bir insandı. Çalışma ofisine gittim.

Bana hoş beş dedikten sonra “ aynen şöyle dedi “ Hocam ziyaretime onur verdiniz, ben de sizin vasıtanızla biraz konuştum ve bir kahve içtim. Bir hayli memnun oldum, sizleri başka zaman da bekleriz. Birlikte Un Fabrikasını gezdik “ kendilerine teşekkür ettikten sonra ayrıldım. İşte adam olmak budur, başka söze gerek var mı?  

Sırası gelmişken  Söke'mizin önde gelen  tanınmış  ailelerdinden ve işadamlarımızdan  Halil Kamil FIRTAT'ı saygıyla ve rahmetle anıyor, mekanı cennet olsun diyorum. Güzel insan böyle anılır  işte...

Abdülkadir GÜLER 

22. Eylül 2014- SÖKE