Sonsuzluk...

Sığınmak Sonsuzluğa..

İlerleyen zamanın varlığından habersiz büyükçe birşeye sığınmak..

Vakit kaybetmek.. Düş fırtınalarından yağmurlara okyanuslara ilerlemek..

Bir kaç anıdan ibarettir sığındığında beynini kemirircesine meşgul eden şeyler.. Bir tek onlar varmış gibi hissedersin yokluklarını kabullenirsin gündüzleri.. Gece yarilarinda varlıklarını.. yokmuş gibi hissettiğin tüm an'larda var olduklarına işarettir herşey.. Sığınırsın sonsuzluğa.. bir umuttur ki bir peçe çöküverecek geceye ardından sahneye o cıkıverecektir.. Bazen düşünüyorumda insan sonsuzlukda dolaşırsa kaç tane gelenle ve kaç tane gidenle karşılaşıverir.. Acaba kesişirmi bir noktada yollar.. Çığrından çıkan düşler çıkıverince karşımıza aslinda gelenler ve gidenler ordalardır..

Bir ses'dir gelişleri..

Bir iniltidir gidişleri..

Umarim birgün gün doğumunda gelirler.

Uzun bir aradan sonra görmeye çalıştığımız güzel rüyaları bölmeden gelirler..

ve bütün bir gün'ü parçalamadan giderler..