Sonsuzluk bensiz yürür

Ah!...ne boş sinsi kelimeler

lanet duvarlar

içilmiş bir dünya var dilimde

hedef almış kuş uykusu gözlerimi

özgürlük belirsiz bir liman

zaman dar demir alamam

kaptan söyler misin

hangi yöne gider bu gemi

dalga boyu nadasa mı kaldı umudum

içim, düğüm , loş odalar boş

belki ana dilini öğretir bana o yeni ülke

serilir dağlara özgürlüğüm

ıssız tepelere

şiirler söylerim, pembe buluta

gök gürler, bölünür ikiye sesim

gözü pek bir martı çeker burnumu

bilmediğim hayatı anlatır bana

kaç sevgi doğar bir sözden kim bilir

ışık alır yüzümü şaşırır tenim

kaç yıllı yoldan

döner de yorulmaz kalbim

‘’burnumda ninemin

tarçınlı kurabiye kokusu’’

çıplağım üstelik bir o kadar sevgisiz aç

sever , sarmalar giydirir içimi

cömerttir elleri yağmur gibi

bu yüzden düş kurarım düş

geç kalmış bir bulutun gözüne

koynumda sevdiklerimin kokusu

çözülür donan nehirlerim

yürür yitirdiğim su

haydi kaptan kalk !...

bak…fırtına çıkacak

tam ısınırım zaman soğur

biter kuş uykusu

sonsuzluk bensiz yürür

hiç ölmeyecek yanım akar durur…