Sonsuzluk

Her akşam güneş batar. Güneş batarken renk cünbüşü yaşanır, doğarkende öyle aynı anda milyonlarca insan güneşle ilişki içindedirler hayvanlarda, bitkilerde, herkes onunla ilişki içindedir en azından sıcaklığı ısıtmaktadır.

Arada bazıları onu izlerler doğarken ve batarken bu izlemek onlara bir ayrıcalık kazandırır. Güneş her akşam batarken, ben özellikle şeytan tepesine çıkarım . Benimle beraber olan bir küçük çocuk taa aşağılara taş atıp denize ulaştırmaya çalışırken ben hayranlıkla güneşe, onun renklerine, her an, her saniye değişen oyunlarına bakar içimdeki kahkahaları beyin dalgalarıma yüklerim.

Güneş yarın doğmak üzere, Ayvalığın Şeytan tepesinden her gün batar. Hergün yaşanan acıları, ayrılıkları, ölümleri , çirkinlikleri karanlığa gömer .

-Hadi der size bir fırsat daha sabaha kadar düşünüp güzel bir dünya kurun yarın gene geleceğim, Ayaklarımı yeryüzünün arasına sıkıştırıp güneşe, beni bırakma diye haykırıyorum. Ölümün soğuk yüzünü sıcak bir tebessümle ebediyete çeviriyorum. Sonsuzluğun güzelliğini ancak sonsuz yaşayanlar bilebilir
Zaman bilmecesini çözen filozoflar artık maddenini hareketini izlemiyorlar.
Elimi uzatıp renkleri tutuyorum

-Sonsuzluğu yakaladım ! Sesim sonsuzlukta katlanarak çoğalıyor.