Sor kendine: Allah'ın hangi mahlukatındansın

Hava soğuktu. Karınları karınlarına geçmişti.

Sadece biraz yiyecek ve sığınacak bir yer arıyorlardı.

Ayak izlerimi incitmeden sessizce peşimden geldiler.

Elimdeki ekmek torbasını kaldırıma boşaltınca gülümsediler.

Kendime takaza ederek yürüdüm eve doğru.

- Dışarıda bir hayvan aç, susuz ve üşürken insan mıyım diye sor kendine

ve karnın tok, sırtın pek iken dön bir bak kendine;

Allah'ın hangi mahlukatındansın?

Utana sıkıla apartmana daldım.

Ya gündüzün fark etmedim ya da ben çıktıktan sonra girişteki panoya asmışlar:

"Lütfen bina içinde ve dışında kedi köpeklere yemek vermeyiniz!"

Bencileyin safdilin biri  de altına yazmış:

- Niye ki? Size mi lazım?