Sorgulama

Bir ucundan yakalanmış baharın tatlı esintisine kapılıp giderken askıda unutulmuş ya da bile isteye bırakılmış bir hırka gibiyim bu akşam.

"O'nu giyersem fazla sıcak gelir" cümlesi yanıbaşımda sarf edilmiş gibi.

Ceplerime doluşturulmuş bir sürü gereksiz ayrıntının arasında kaybolmuş, tek bir cümle arar gibiyim.

Bir de umutsuz gibiyim bu akşam.

Elimi hangi cebime bir umutla atsam boş dönüyorum anlayacağınız.

Kıyafetlere uydurulamamanın burukluğunu soluk ama derin renklerimde yaşıyorum bu akşam.

'Üşür mü?' diye düşünmekten kendimi alamadan kızıyorum.

Düşündükçe daha çok kızıyorum.

Zaman zaman da yollara düzeni getirmeye çalışan, beyaz çizgilere benzetiyorum kendimi.

Üstüme basıp geçmenin bu denli kolay oluşunu kesik kesikliğime bağlıyorum.

Yaklaşmaktan da uzaklaşmaktan da korkmuyor uğruna yollarına kendimi çizdiğim arabalar.

Böyle zamanlarda çizgilerim birleşiyor ve o, arabanın birindeki,çocuğun elindeki mavi balon oluyorum.

Her üfleyişi sabrımı deniyor.

Burama kadar geldiğinde patlayasım geliyor da korkutursam diye panikliyorum.

Sorgulama kelimesinin insan zihninin aşina olduğu olumsuz anlamı değil de ikinci anlamıyım bu akşam.

Sorguluyorum.

Sorguladıkça içimde kırıp döktüğüm camın arkasından gelen çerçeveye her seferinde daha dikkatli bakıyorum.

Her seferinde gereksiz olanları ceplerimden çıkarabilmeyi biraz daha fazla deniyorum.

Biraz daha fazla başarıyorum.

Bu akşam yarım öfkeli çeyrek buruk tam endişeliyim.

Anlayacağınız bu gece de patlamaya beş varken zaman geriye aktı.

Söyleyeceklerim içimde, acısı derinde kaldı...