SOrMA. Unuttuk çoktan...

Vicdan azabı yaşıyorum. Geçen sene eve geldiğimde haberlerde gördüm sizi. Öncesinde Soma adını duymamıştım bile. Özür dilerim hepinizden.

 

Doğalgaz kullanıyoruz biz. Çalışıyoruz, günlük işlere kaptırdık kendimizi. Hayatın koşuşturmasında biz sizi ve çektiklerinizi hiç fark etmedik. Edemedik. Siz ve yaşadıklarınız hiç gündemimiz olmadı bizim. Ta ki siz ölene dek. Evinize bir kap yemek götürmek için, çocuklarınız gün ışığında çalışabilsin diye okutabilmek için, sizin yaşayamadıklarınızı yaşamaları için yer altında ömür çürüttünüz. Anlamadık. Canlı canlı toprağa gömüldünüz, boğuldunuz içeride. Yürekleri yandı annelerinizin, babalarınızın, evlatlarınızın, eşlerinizin. Bizim de yandı. Ağladım arkanızdan. Çok ağladım. Dile kolay 301 hayat, 301 aile, 301 insan, hiç insanca olmayan bir şekilde öldünüz. Bizim için çalışırken öldünüz. Yetmedi!. Hakkınızı arayan akrabalarınız tekmelendi. Sizin ölümünüzden sorumlu olanlar "asıl mağdur biziz!" diye açıklama yaptılar, sizlerden ve canlarınızdan sorumlu olan bakan çıkıp, "siz benim ne çektiğimi biliyor musunuz, ben iki gündür aynı gömleği giyiyorum!" dedi.  Biz dinledik. Çıldırdık. Delirdik, içimiz yandı... Sonra öğrendik meğer kurtarılabilirmişsiniz biliyor musunuz? Sizin çalıştığınız maden ocaklarının denetimi için önerge sunulmuş, ancak sizler hayata gözlerinizi yummadan 20 gün önce reddedilmiş! 

 

Şimdi bir sene geçti üzerinden...

 

Karanlık günlere doğru yol aldığımız koca bir sene geçti. Bakan hala aynı bakan, istifa etmedi!. Sizin acılı akrabalarınızı tekmeleyen o adam! tekme atan ayağını incittiği için doktor raporu aldı, terfi ettirdiler birde. Ardınızdan onlarca işçi, insan gibi şartlar sağlanmadığı için öldüler yine. Topraktan çıkardılar sizi, sonra tekrar toprağa gömdüler! 

 

Hakkınızı helal edin diyemem, utanırım. Allah sevdiklerinizin, ailelerinizin yardımcısı olsun. Sizden haber alana kadar yaşadıklarını o acı, heyecan ve az da olsa içlerinde sakladıkları umut ve sonrasında yaşadıklarının hepsi, sorumlulardan çıkacak. Karma ve ilahi adalet var, inanıyorum, inanmasam deliririm çünkü. 

 

Utanıyorum bunları yazarken, hepinizin mekanı cennet olsun. Ruhlarınız şad olsun. Yolunuz o göremediğiniz ışıklarla aydınlansın.

 

Hakkınızı helal edin.