Sorularım var

Sorularım var, kime kime diye sormayın elini vicdanına koyanlar hepimize

İnsan denen düşünen, düşündüğünü uygulamasını bilen varlıklar değil miyiz?

Canlıların en akıllısı bizler.

Farklı kültürde yaşayan insanlar, insancıklar; Zengini, mazlumu, fakiri, ya da hassas iyi niyetli, merhametli, vardır insan olanı, duygu yürekli. Soyu tükenmedi iyilerin biliyorum Yaratanın özenerek, sevgiyle beslediği yürekler az da olsa sayılır parmak misali.

Çağrım ötekilere, öteki çoğunluğa; Güç bilip namlunun ardına saklanan namerdi, zalimi Kulak verin lütfen şu feryada, dinsin acılar.Kan sızmayan bir dünya bırakabilelim emanet aldığımız çocuklarımıza.

Çiçeklensin, gülsün dünya. Yaşasın çocuklar bırakın. Ağlamasın analar, babalar.

Dur diyemiyor muyuz? Acımasız savaşlara. Birlik olup, inançla, sevgiyle siper etsek göğsümüzü biter mi bu vahşet! Sahi bitirebilir miyiz? Söküp atabilir miyiz içimizden kini nefreti?

Şehidimi bağrında saklayan, Atalarımın kanıyla sulanan kara toprak döner mi çiçek tarlasına?

Mayın tarlalarına tohum ekilir mi? Filizlenir mi buğday başakları? Çocuklar, çocuklarımız koşup oynayacak mı tarlalarda? Ne zaman?

Ne zaman dolacak kulaklarımıza, kardeşlik türküsünün melodisi ne zaman?

Yaşayabilecek miyiz “bir ağaç kadar hür, orman kadar kardeşçesine” Nazım’ın dediği gibi.

“Sevgide güneş gibi ol, dostluk ve kardeşlikte akarsu gibi ol, hataları örtmede gece gibi ol

tevazuda toprak gibi ol, öfkede ölü gibi ol, her ne olursan ol, ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol” öğüdünü Mevlana’nın ne zaman kulağımıza küpe, yüreğimize ışık olacak?

Bitmek tükenmek bilmez bu soruların cevabını nasıl ve kimler verecek?

Tüm kapıları açan kardeşlik anahtarı sevgi ve dostluk dururken, birbirine kıymak niye
Hani İnsanlık nerde?

Öldü demeyin sakın, ölmedi değil mi ölmedi…

12/12/2009