Sorun, Çok Yemek Değil

Acıkmadan yemek.

Canan Karatay’ın sözleri üzerine bu fikre sahip oldum.

Sabah 8’de kahvaltı, hatta bazen 9’da, 10’da. E öğlen de 12’de oluyor, öğle yemeğini 2’de 3’de yiyen yoktur herhalde. Bu durumda birkaç saatlik sürede yediklerimizi sindiremeyiz ki.

Üstüne üstüne yersek ne oluyor bilmiyorum; iyi şeyler olmaz herhalde. Karatay’ın “Ne zaman acıkırsanız o zaman yiyin” uyarısı bunun için, yediklerimizi sindireceğiz ondan sonra.

Çok yemek rahatsız eder şişkinlik falan yapar günlük yenilen fazla olmaz hatta belki vücut ayarlar bile.

Yani çok yemek değil sık, acıkmadan, üstüne üstüne yemek sorun.

Zaten Karatay’ın yeme konusunda çok da anlamlı bir ölçüsü var: Doyuncaya kadar yiyin.

Günde iki öğün de öneriliyor ama mesela bende şeker düşüklüğü var, ben yapamam; ama bu tür rahatsızlığı olmayan (örneğin oruç tutabilen) kimseler için belki olabilir. Keza acıkmadan yemeyin kuralını da insülin direnci falan olan uygulayamaz. Yani bu normal insanlar için. Bizler şekerimiz düşmeye başladığı anda yemek zorundayız.

Bir de aç (boş mile ile) yatağa girmenin sakıncalı olabileceği belirtiliyor.

Çok yemek önerilmez tabi, bunu demiyoruz, sadece sorunun bu olmadığını anlatmak istiyoruz. Sabah kahvaltıda çok yediniz (mide rahatsızlıkları ayrı) öğle yemeğini öğlen 12 yerine 2’de 3’de karnınız acıktığında yediğiniz zaman aynı şey.

Üst üste yani yediklerinizi sindirmeden yemiş olmazsınız.