Sosyal, sosyalist... Toplum, Toplumcu...

-        Bu elma çürük, almayın, demek yetmez…

-        Size elma yerine armudu öneriyoruz, diyebilmek gerekir.

Çünkü, “müşteri” bunlardan birini seçmek zorundadır.

Yoksa; açtır, susuzdur.

Vitaminsizdir.

Ve hep bildiğimiz gibi, insanoğlunun en güçlü içgüdülerinden birisi, açlığını giderme enerjisidir.

AKP kötü.

AKP Cumhuriyet düşmanı.

AKP Ortaçağ karanlığını temsil ediyor: Tamam!

Peki, siz neredesiniz?

Armudunuz tatlı mı?

Taze mi?

İyi mi?

O zaman sorun yok, koyun sepete…

“Armudun iyisi birileri tarafından yenir,” şeklindeki yerleşik halk deyişi bu noktada özenle sorgulanmalıdır.

Bu deyişin “niçin?”i ve “neden?”i ciddiyetle araştırılmalıdır.

Armudu yiyen özne, bu özdeyişin içeriğinde neye ve kime tekabül etmektedir?

Ve acaba o ayı, armut ağacına tırmanabildiği için mi bu güzelin nimete herkesten önce erişebilmektedir?

Ve yine acaba niçin, örneğimizdeki ayıcık, [sözümüz meclisten dışarı] elmanın iyisini değil de, illaki armudu seçmektedir?

Bütün bu soruların yanıtlarını sorgulamadan ve dolayısıyla, eşyanın tabiatını keşfetmeden edilen sözler, çekilen nutuklar lafazanlıktan başka nedir ki?

Çok daha önemlisi; neye yarar ki?

-        Siz neredesiniz?

Mesele budur ve buradadır.

-        Biz, eleştiri eksenli bir seçkinler bileşeniyiz.

O zaman kısa yoldan gerçeği yüzünüze haykırmak lazım:

-        Anca gidersiniz!

Atı alan Üsküdar’dan ötelere sürer sırtına bindiği halkı: Baka/ kalırsınız.

Apışır... Ve mabadınızın üzerine oturup/durursunuz.

O halk somut bir varlıktır.

Adı, toplumdur.

Bilindiği gibi, toplumu aklının ve gönlünün eksenine koyanlara toplumcu derler.

Toplum sözcüğünün Frenkçesi: “Sosyal”dir.

Sosyal’i aklının ve gönlünün eksenine yerleştirenlere ise, sosyalist derler…

Bir başka açıdan baktığınızda ise, şu gerçekle burun buruna gelirsiniz:

Toplum, halk demektir.

Halkçı ise, toplumcu.

Yani sosyalist…

Bütün bu sözcükler bir düşünce, bir bağlılık, mensubiyet ve aidiyetten çok daha fazla ve büyük anlamlarla yüklüdür.

Açıklıkla görülebildiği üzere, sözcüklerin dili böyledir ve belirleyicidir.

Anlamları bazı gerçeklerin altını çizmektedir.

Yani, flamada salınan [ve sallanan] 6 OK’un bir tanesi, çıplak ve salt anlamı ile, altı çizilen bu gerçeklerden birini işaret etmektedir.

Uzağa gitmeyin, derede tepede yorum, içerik, fetva aramayın.

Sözcüklere bakın ve düşünün.

Çünkü sözcükler, ifade ettikleri anlamlardan doğarlar.

Ve kendi öz anlamlarının yanında dururlar.

İş; okumayı, anlamayı, kavramayı ve sindirmeyi bilmektedir…

Hepsi bu kadar.

www.soruyusormak.com