Sosyal Medya Bana Sınır Koymuyor?

Hepimiz bir şeylere bağlanarak yaşıyoruz bu hayatta. Seviyoruz, vazgeçemiyoruz. İnsanın doğasında var sevmek. Eğer zaten dünyaya geldiysek ve nefes alıyorsak sevmeden olmaz. Çiçeği seviyoruz, böceği seviyoruz. Bunlar en zararsız olanlarıdır. Son zamanlarda insanlar bu yüzden bu kadar doğayla iç içe olmaya başladı. Çünkü dediğim gibi onlardan zarar gelmiyor. Arkanızdan konuşmuyorlar mesela. Ya da sizi ağlatacak kadar üzmüyorlar. Bazı böcekler zarar verebiliyor, evet, ben de çok sevmiyorum ama çiçekleri suluyoruz ve büyüyorlar. Ne harika bir duygu! 

Ama insanlar öyle mi? Kiminle, nasıl bir ilişki kuracağımızı şaşırmış durumdayız. Ben bunun en büyük sebeplerini teknolojinin bu kadar gelişmesine ve akıllı telefonlara bağlıyorum. Canımızın sıkıldığı her an akıllı telefonları elimize alıyoruz. Mesela, arkadaşlar dışarıda buluşuyor ya, sonra bir süre sonra herkes telefonlarına bakmaya başlıyor. Sizce neden? Çok önemli işlerimi var telefonlarında; instagramda ya da facebookta? Tabi ki hayır. Tamamen o ortamdan ve konudan sıkıldıkları için yapıyorlar bunu, yapıyoruz. Ama eskiden böyle bir şey yoktu. Sohbet etmek, birinin hayatının nasıl gittiğini dinlemek ve onun hayatındaki problemi çözmesi için yorum yapıp ona yardımcı olabilmek... Ne harika şeylermiş! Yazarken bile keyif alıyorum. Ama şimdi bir arkadaşınızla buluştuğunuzda ilk çaylar geliyor masaya, anlatıyorsunuz derdinizi, arkadaşınız sizi dinliyor aklı instagramdaki akıştayken, sonra size diyor ki; "Takma kafana ya. Zaman her şeyin ilacı. Elbet geçecek bunlar." Peki siz bilmiyor musunuz zaten bunların zamanla azalacağını?

      Aklımdaki konu, "ilişkilerimizde koyduğumuz sınırlar". İşte eskiden insanlar birbirlerinin hayatlarını bu kadar yakından takip ederken ve sürekli hayatlarıyla ilgili sohbet ederken sınır koyabiliyorlarmış birbirlerine. Ben bunu birbirlerini iyi tanımalarına bağlıyorum. Şuan sosyal medya kullanımı bu kadar yaygınlaşmışken kimsenin birbirini o kadar iyi tanıyabildiğini zannetmiyorum. Tanımadığımız için de sınır koyamadığımızı düşünüyorum. Aslında tam tersi olması lazım. Tanımadığımız kişiye daha rahat sınır koyabilmemiz lazım ama bence karşımızdaki ile ilgilenmediğimizi belli etmemek için bu sefer iletişim kurulan anlarda neyi, nasıl, ne zaman konuşacağımızı şaşırıyoruz ve ondan sonra her şey daha da zor oluyor. Çünkü, tanımadığımızı kişiyle ne konuşacağımızı bilemeyiz. Mesela, hayatımızdaki en önemli sırlardan birini bir anda açıveriyoruz ona. Sonra o kişi bunu başkasına söylediğinde ben nasıl güvenemedim, nasıl böyle bir hata yaptım diyerek kahroluyoruz. Tanımıyoruz ki! O bizim için bir figüran. İnsanları kullandığımızı anlatmaya çalışmıyorum. Eski zaman da bir kişi böyle yapsaydı belki ona "Sen insanları kullanıyorsun" derlerdi. Ama şuan da bu normal. Fakat sonra üzülmemeliyiz. Bir arkadaşımızın özel hayatında neler yaşadığını, nelere nasıl tepki verdiğini, nasıl bir insan olduğunu anlamaya çalışmayarak sadece onunla dışarıda çay, kahve içiyor ya da sinemeya gidiyor ya da bowling oynuyorsak ondan bize yanlış gelen bir hareket ile karşılaştığımızda da kahrolmamalıyız. Kurduğumuz ilişkilerde sınırımızı bilmeliyiz. Karşı tarafa bunu belli etmeliyiz. Herkesin yanında her konudan bahsetmemeliyiz. Annemize, babamıza, kardeşlerimize, eşlerimize, sevgililerimize, arkadaşlarımıza... Herkese karşı kişisel sınırlarımızı aşmaması gerektiğinin mesajını veren bir ilişki kurmalıyız. Dediğim gibi ben bunun yolununda önem verdiğimizin belli edilmesinden geçtiğine inanıyorum. Eğer siz gerçekten önem verdiğinizi belli ederek ve sınırlarınızı koruyarak yaklaştınız, ölçtünüz, tarttınız ve çok önemli bir sırrınızı paylaşmanız gerektiğini düşündünüz ama olmadı. Olsun. Yanılabilirsiniz. Bahsettiğim bu değil. Bir kere yanılırsınız ya da iki kere. Sonra bundan da bir ders çıkararak devam edersiniz yolunuza. Geçer. Ama instagram profilinize sosyal ilişkilerinizden daha fazla önem vererek ilerlerseniz, hiç birşeye ve hiç kimseye sınır koyamadan ömrünüz boyunca yanılırsınız ve geçmez. O zaman geçmiş olsun işte. Yarın uyandığınızda bu konuya biraz daha dikkat ediyor olarak uyanmanız bile bir başlangıçtır. Her başlangıç ise bence bir başarıdır. Sevgiler.O

www.yazanpsikolog.blogspot.com