Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

22 Ekim '16

 
Kategori
Anne-Babalar
 

Sosyal medyada “Aşkım, ömrüm bebeğim”, gerçekte “Kapa çeneni”

Sosyal medyada “Aşkım, ömrüm bebeğim”, gerçekte “Kapa çeneni”
 

Bir kafeye geldim kafamı dinlemeye.
Bebeği olan bir kadın da önümdeki masada oturuyor.
Biraz önce instagram’da gördüm Buse Terim doğurmuş. 2 günlük bebeğine bir övgüler bir methiyeler.
“Gözyaşlarımı mutluluktan akıtan, aşkımı çoğaltan, cennet kokan, herşeyi yeniden başlatan” gibi devam ediyor. Nefesim, ömrüm, hayatım gibi nice coşkulu ifadeler kullanan bir dolu ebeveyn de görüyorum…
 
İnsan egosu o kadar büyük bir devrim geçirdi ki, sosyal ağlar bu şişkin egonun sergilenmesine aracılık yapıyor. Muhtemelen önümdeki kadın da sosyal medyada bir aşk yaşıyor evladıyla. Ama benim gördüğüm sahne hiç aşk ilişkisi değil aralarındaki. Çocuk ağlıyor ve annenin pek umurunda değil.
 
Bir saat aynı arabanın içinde sıkılan çocuk doğal olarak hareket etmek istiyor.
Çocuk bir süre ağladıktan sonra, 1.5 yaşındaki bebeği susturmak için çizgi film açtı.
Birkaç ay sonra da, tablet ile çok vakit geçiriyor diye çocuğunu azarlayacak.
Haftasonları AVMler tam bir cinnet yeri oluyor. Sürekli çocuklarını toplum içinde azarlayan anne babalarla doluyor.
 
Çocuğun AVM’de mutlu olamayacağı gerçeğini kabul etmek yerine çocukları rahat durmadığı için onları herkesin önünde azarlamayı seçiyorlar.
Gösterilmek istenenle gerçeğin bu kadar farklı olduğu ender bir zamanda yaşıyoruz.
Bir çocuk aşk olamaz olmamalı da. Ömrüm nefesim denilecek şekilde çocukların sahibi değil anne babalar.
 
İnsanın en temel güdüsü üremenin bir sonucu olan çocuk önemli bir birey insanın hayatında.
Ayrıca çok bilge bir öğretmen. Başta sabır etmeyi öğretiyor insana ve daha bir çok şeyi. Saf sevgiye ulaşabilmek için de bir aracı. Başarılı olan ebeveynler buna ulaşabiliyor.
Çok uzun bir yolculuk belki de insan hayatındaki en önemli sınav.
En büyük acı evlat acısı olduğuna göre sanırım en büyük sınav.
Yani ömrü bir yol kabul edersek bu yoldaki en mühim yol arkadaşı.
Zaman zaman çuvallayıp kaza yapmaya da yol açan zaman zaman uçuşa geçirten.
Her şeyin geçtiği şu ömürde ne aşk ne nefes aslında… Bir yol arkadaşı…
 
Yazıma ilham veren bebeğe geri dönecek olursak, o güzel yüzleri hep gülsün çocukların. Anne babalar çocuklarına bağırmasın, onların mutlu olacakları ortamlarda olsunlar. Hafta sonu kafe sandalyelerine mahkum etmesinler o güzellikleri.
Geçmişin kürek mahkumlarına bugünün kafe mahkumları eklenmesin…
Bütün dünya buna inansa bir inansa hayat bayram olsa… 
Olmaz mı? 
Ya olursa! :)
 
 
Toplam blog
: 56
: 1253
Kayıt tarihi
: 24.11.11
 
 

Gazeteci ..