Soy ağacı

Kurban bayramında küçük kız kardeşim, oğlu, gelini ve torunlarıyla bayramımızı kutlamaya geldiler. Eller öpülüp, hal-hatırlar sorulduktan sonra sıra hısım akraba ilişkilerine geldi. “Teyzem şöyle yapmış”, “eniştem şunu demiş”, “dayım şunu almış” derken geç vakit oldu.

Bir ara konu büyük ablamın kaç yaşında olduğuna geldi. Herkes bir tahmin söyledi ama tam yaşını kimse söyleyemedi. Ben de:

-Ben bir soy ağacı yaptım ona bakalım dedim.

Soyağacına bakarak ablamın gerçek yaşını bulduk.

Çaylar içildi, üstüne meyveler yendi. Şekerler bile ikram edildi. Sıra kolonya dökmeye gelmişti. Zaten kolonya da döküldükten sonra misafirlikten kalkma vakti gelmiş demektir.

Kız kardeşimin gelinin adı Münevver. Münevver’e baktım sanki bana bir şey diyecekmiş gibi bir hali var. Ben içeri dışarı girip çıktıkça elimi tanıyor. Sonunda patladı:

-Dayıcığım geç vakit oldu, bizim kalkma zamanımız geldi. Hani sen biraz önce bir soy ağacına bakalım demiştin. Hadi getir senin şu ağacı bir bakalım da biz kalkacağız. Yılbaşı yaklaştı, bakalım bu nasıl bir yılbaşı ağacıymış, dedi.

Herkesi aldı bir kahkaha.

- Kızım, “münevver” demek “aydın” demektir dedim.

-Aydın erkek adıdır, dayıcığım benim adım Münevver dedi.

Gülüştük.