Şöyle yaparsak daha iyi olur şeklinde bilimsel bir doğru yoktur

İşlerimizi görürken Voltaire’den icazet alacak değiliz ama yani “şöyle yaparsak daha iyi olur” mantığı da bu çağda ilkel; her işin bilinen/onaylanmış bir çözümü vardır herhalde.

Ve işte bu söylediğimiz standart çözümleri biliyor ya da bilmiyorsak bir şekilde ulaşabiliyor olmamız, bir sorunu çözerken hala şöyle mi yapsak böyle mi yapsak diye fal bakmamamız lazım. Tamam, her şey zamanla ancak kendimizi de biraz zorlamamız lazım.

Ben bilimci değilim. Bilimi de fazla sevmem. Lakin her şeyin sonu kerrat cetveline çıkıyorsa yapacak bir şey yok. Napalım, bakıyoruz görüyoruz ki işlerimiz en iyi bilimsel yöntemlerle yürüyor, sorunlarımız en iyi formüllerle çözülüyor. “Şöyle yaparsak daha iyi olur” işin kolayı, dene dene düş kuyuya; tekrar dene çıkama… Olmaz ki ama…

Her şeyi bildiğimizi mi sanıyoruz? Olmazsa olmasın mı diyoruz? Bir de biraz kendimizden biraz bilgi ortaya karışık hallerimiz var ya, daha fena, kafamız karışıyor; karışık kafa artık ne yaparsa.

Tecrübe denilen şeye fazla güveniyoruz… Bazılarımız nasılsa her şeyi biliyor. İçimizden mutlaka bir bilen çıkıyor. Bazı sorunların kendiliğinden çözülmesi, bazı hallerde yanlış yapsak bile doğru sonuç çıkması gibi nadir haller bizi aldatıyor. Beşimiz kurtuluyorsa birimiz düşüyor. Ama akıllanmıyoruz. Hayatın uçurumlarında sürüklenip gidiyoruz.