Söylemeden sevmek...

Senin gözlerin benim bahtım karaydı,

Artık sevmeyecektim senden başka hiç kimseyi,

Çünkü umudum sanaydı,

Gelecektim İstanbul'a,

Küskün olduğum şehire,

Seni benden alan viraneye,

Bir çok insanın umudunu bağladığı yere,

Ben umutsuz olarak girecektim,

Ve seni sevdiğimi bilecektin,

Bilecektin ama,

Bildiğini bilmeyecektim.

Hasretim saçların gibi uzundu,

Ve senin beni sevmen koskoca bir umuttu,

Ama gönlümde derin bir acı,

Her gece uykumda adı hasret olan bir sancı,

Ya sen,

Gitmekten usanmayan ve daha gidecek olan bir yolcu,

Belki dinlenmek için geleceğin o sessiz handa,

Ben de garip bir hancı...

Sen bu dünya denilen handan gitmesen bile,

Benim dünyamdan gitmeni istemesem bile,

Dinlemeyeceksin beni,

Her zamanki gibi bağlamayacaksın umudu,

Ve söylemeyeceksin sevdiğini,

Çünkü benden bekleyeceksin,

Ben ise sensiz öleceğimi bildiğim halde

Seni sevdiğimi söyleyemeyeceğim sevgilim...

Çünkü umutsuz biriyim,

Evet her gece ağlayacağım belkide!!

Ya kim dinleyecek benim derdimi?

Ya kim söyleyecek seni sevdiğini?

Ya da senin adını gökyüzüne yıldızlarla kim yazacak?

Ya bunları düşündün mü?

Önce sen beni düşündün mü???

(2000-2001 Vize...)