Sözleş ve kadroya geç.

Tamam, herkes iş-güç sahibi olmalı, devlet bu konuda elinden geleni yapmalı, ama arkadan dolanmayı kendine yakıştıran devleti içimize sindirmemiz zor olmalı. Ne adına? Hak-hukuk adına, adalet adına, çalışanın hakkının yenilmemesi adına, helal-haram hukuku adına; velhasıl Allah korkusu, Müslümanlık adına...

Arkadan dolanma arkadaş, efendi ol: Biri çalışsın çabalasın, bildiğiniz her tür gayret ve masrafı ailecek göstersin, sonunda zar-zor da olsa kadrolu atanmış bir memur olsun; diğeri de KPSS den şöyle asgarisinden bir puvan çeksin; eş-dost, konu-komşu, amca-yeğen veya yandaş-candaş, parti-marti ayağından bir yerlere sözleşmeli olarak doldurulduktan bir süre sonra, yani bir sabah uyandığında şu bizim çalışkan(genellikle) çocukla aynı kulvarda, kadroluların arasında kendini bulsun: Oldu mu şindi? Oluyor benim ülkemde... Alıyorsan mertçe al, puvanı düşür al, bir şeyler yap herkese kadrolu iş ver, aş ver, ama mertçe, hak yemeden. Adam 96 almış bekliyor, sözleşmeli de giremiyor çünkü orada alevere-dalevere, tanış, eş-dost, partili muhabbeti var. Biz çalışır sınıfı zor geçerdik, bir süre sonra bir duyardık ki; öğretmenler kurulu hepsini geçirmiş; haydaaaaaa, öp babayın elini...

KPSS den gelenlerin hepsi partili değil, yani seçemiyorsun; puvanı alan geliyor; oysa siz tanıdıklar, partililer gelsin, onlara iş verelim diyorsunuz. Nasıl olacak bu? işte şimdiki gibi, arkadan dolanarak.