Sözün bittiği yer

Dünyanın çivisinin çıktığı,
Gök kubbenin çöküp, herkesin kendi payına düşeni almasıdır,
Sözün bittiği yer…
Dünyanın yaşlandığı, beklenen havarinin gelerek görevini tamamlamış olmasıdır,
Sözün bittiği yer….
Herkes için hayatın anlamsızlaştığı, insanların konuşarak değil, birbirini yiyerek anlaştıkları andır,
Sözün bittiği yer….

“O her şeyi kuşatacak olan kıyametin haberi sana gelmedi mi?” ayeti ile,
“Kıyamet saatinin gelip çattığı gün var ya, o gün (inanlarla inanmayanlar) ayrılırlar” ayeti
Gelip çattı da mı sözün bittiği noktada olmuş oluyoruz?

Genel Kurmay Başkanı Başbuğ “sözün bittiği yerde” olduğunu söylediğinde,
Demokrasi ile yönetilen ülkelerde sözün asla bitmediğini biliyor muydu acaba?
Sözün bittiği yerde demokrasinin de bittiğini hesaba katarak mı söylemişti bu sözü bilinmez ama,
Sözün bittiği yerde olduğumuzu düşündüğümüzde aslında sözün başladığı noktada olduğumuzu sağır sultanlar da haykırmaya başlamıştır…

Türkiye bütün sorunlarının üstünü örterek büyütmüştür,
Türkiye korkularıyla yüzleşmekten korkarak sorunlarını içinden çıkamaz hale getirmiştir.
Sorunlarını görmezden gelerek çözen bir ülkeye rastlayamazsınız..
Kartopuyu yuvarlatıp, çığa ve felakete dönüştürmenin hangi ülkeye hangi millete faydası olmuş ki?
Sözde cümlelerle sorunu örtmek veya görmezden gelerek tafra yapmak sorunları çözmediği gibi sorunu büyütmüş ve canımızı yakmaya başlamıştır. Sorun eğer büyüyorsa onu yok saymak yerine onu önemseyerek ve değer vererek masaya yatırıp çözmenin daha fayda vereceğini düşünüyorum.

Hastalıklar da böyledir...
O yüzden erken teşhis çok önemlidir.
Türkiye, bugüne kadar yapmaması gereken her şeyi yaparak Kürt meselesini büyütmüştür ve çözümü de zorlaştırmıştır.
Sorunu net olarak kavramış olup, reçetesi doğru yazılmış olsaydı, Türkiye bu kadar acıyı barındırır mıydı yüreğinde...

Eğer Kürt gerçeği 20 yıl önce kabul edilebilseydi,
Bugün atılan adımlar 20 yıl önce atılmış olabilseydi mesela,
Siyasi çekişmeler nedeniyle savsaklanan Kürt gerçeği o günlerde görülebilseydi mesela,
TRT ŞEŞ i zamanında açsaydık…
Köy isimlerine isim iade yolunu zamanında açsaydık,
Kürtçe eğitimi zamanında verip anadilde eğitim fıtratın gereği olarak kabul edebilseydik mesela,
Toz kondurmadığımız kardeşlik ilkesinin gereğini yapsaydık mesela,
Bugün analarımız bu kadar gözyaşı döker miydi?

Hasılı söz o günde söylenmeliydi,
Bugün söylenme zamanının olduğu gibi.
Acının ve gözyaşını dindirme projesinin ne zaman hayata geçirilmesi gündeme gelse,
Nedense kıyamet senaryoları yazılıverir beşi sıra….
Silahların sustuğu,
Kinin - öfkenin dindiği,
Acının ve gözyaşının bittiği dönemlerin yakın olduğu,
Kardeşlik projelerinin gündeme gelmesiyle
Düğmeye aynı elin tek parmağı işbaşına geçiyorsa
Bir zaza olarak felaket telalığı yapanlara bunları sormam kaçınılmaz olur.

Belki Türkiye’nin hiç duymadığı,
Alışık olmadığı cümleler duyup,
Hazmedemeyeceği argümanlar sarf edilecektir…
Sarf edilsin bence…
Zira kardeşimiz olacaksa
Varsın sancılı doğuma dayanmalı..hazmetmeliyiz….

Konuşmak, sorunun derinliğini göstermek, tartışarak gerçeği bulmak yanlış değildir.
Kimse hain olmadığı gibi,
Kimse de bir başkasından daha vatansever değildir
Dün, daha fazla kanla bu sorunun çözüleceğine inananlar bugün özeleştiri yaparken de yüreksiz değillerdir.
Kardeşlik projesini sabote etmek isteyen,
Kim olursa olsun haindir canidir..

Silah ve şiddet hiçbir sorun çözmemiştir,
Sözün başladığı yerde barış vardır, kardeşlik vardır..
Silahların sustuğu,
Kinin ve öfkenin bittiği,
Kılıçların kınına geri sokulup,
Zeytin dalının uzatıldığı gündür..
Bugün kardeşliğin, dostluğun ve adilane paylaşılmışlığın günüdür..
Ve bugün sözün bittiğini savunanların aksine başladığı, başlayacağı gündür….

Servet BEKİ
www.Servetbeki.com