Sözün bittiği yerdeyim.

<ı>Sözün bittiği yerdeyim.
<ı>Acıların gereksiz hallerinde acıyı duymayacak kadar öfkeliyim!
<ı>Neden?
<ı>Ne için bu gereksiz acılar?
<ı>Diye sorsam.. cevabını bilmemekteyim.

<ı>

<ı>Yontulmamış taşın, estetiksiz hamlığında dolanıyorum böyle hallerde..
<ı>Sertliğim kimin umurunda;
<ı>Kum olmak da var ezilen hayatların seyrinde kalınca ki, boşluklar dolabilsin!
<ı>Kah toprakta saklı üşüyerek, kah güneşin alnında yanmakta direncim..
<ı>Bu gereksiz acıların balyoz seslerine kulaklarımı tıkamak istesem de, damarlarım çatlamakta.
<ı>Sahi öfkem nereye kadar sağırlaşacak?

<ı>

<ı>Ateş topu içindeki çığlıklara elim uzanamıyor..
<ı>Yetişemiyorum..
<ı>Söndüremiyorum bu ateşi.
<ı>Ya ben de olsaydım bu ateşin içinde?
<ı>Ya yanarken seyirde kalanları görseydim, en son sözüm ne olurdu acaba?
<ı>Timsah gözyaşlarını dökenlere inanır mıydı ki, ardımda kalanlar!

<ı>

<ı>Sözün bittiği yerdeyim.
'<ı>’Ateş düştüğü yeri yakar’’ diyenleri..
<ı>Bundan böyle yalancı bilmekteyim.