Sözün özü..

Merhabalar…  

Bütün çocuk, genç, olgun, orta yaşlı ve benim gibi yaşlılara …!  

Ne yapayım.? Durup duruken aklıma geldi ve bende yazdım..  

İnsanların yaradılış itibarı ile ve tabiatın kanunu olarak da çeşit çeşit karakter ve yapılış da olmaları çok normal bir yaşam tarzı olsa gerek herhalde.  

Bazıları İzmir köfteyi sever, bazıları Adana kebabını, bazıları İskender dönerini veya İnegöl köftesini. Neticede hepsi et ile yoğrulmuş ve yapılmış bir et yemeğidir.  

Yani her kişinin renkleri, zevkleri ve düşünceleri elbet de aynı olmak zorunda değildir.  

Derler ya, huylu huyundan vazgeçmez. Çok doğru, fidan olan bir ağacın dallarını bükmek ne kadar kolaysa, yaşlı bir ağacın dalını ancak kesmek zorunda kalırsınız. Yani gençler bulunduğu ortamlara, yaşlılara göre daha çabuk adapte olup, gayet güzel uyum sağlayabilir.  

Ancak burada en önemli nokta ise SEVGİ ve SAYGI… Bilmem fazla detaya girmeye gerek var mı.?  

Kimseler, kimseleri sopayla, kötü sözlerle yola getiremez. Her düşünce ayrı bir felsefenin ve görüşün yolunu açar. Beğenirseniz destekler, beğenmezseniz kibarca yolunuzu ayırırsınız. Bir elin nesi var, iki elin sesi var misali, aslında her insan bir noktada dolaylı veya dolaysız olarak da olsa birbirine muhtaçdır veya muhtaç olabilir.  

Şu kısa ömürde hayatın mümkün olduğunca tadına varmanın yollarını aramak en ideal çizgi neden olmasın hepimiz için.?  

Hadi gelin şunları kısaca bir hatırlayalım ;  

**İnsan hayatının dörtte üçünü yapacağı şeyleri istemekle geçirir.  

**Gök yüzündeki yıldızların hepsini isteyemezsin.( İstesen bile elde etmen zaten imkansızdır. )  

**İnsanda hayallerin yerini anılar almaya başlamışsa, yaşlılık başlamış demektir. (Benim gibi.)  

**Öyle adamlar gördüm üstünde elbisesi yok, öyle elbiseler gördüm içinde adam yok. ( Mevlana )  

İşte sözün özü bu olsa gerek sevgili arkadaşlarım ve dostlarım..!  

" RÜZGAR NEREYE, GÖTÜR BENİ ORAYA " 

Hepinize sevgiler, selamlar ve saygılarımı sunarım.  

NECİP KÖNİ – ADANA / TR