Spartaküsten bugüne toplumun pençesindekilere...

Farklılıklarımız bazen bizi çok zorlar. Toplum farklı olanı aslında pek de sevmiyor. Hep kendine benzetme, sıradanlaştırma eğilimi olduğunu çok rahat bir şekilde söyleyebilirim.

Sürünün önünde, arkasında, orasında, burasında yani içinde olduğunuz sürece problem yok. Ama eğer sürüden biraz uzakta, ayrı yürüyorsanız o zaman ciddi bir sorun var demektir. Çok acil bir biçimde sürüye katılmanız gerekir. Toplum bunun için çok uğraşır. Çevremizde kendi halinde kitap okumaya çalışan birisi varsa toplumun birinci görevi bunu engellemeye çalışmak galiba. Aaaa ne okuyosun, oooo ne güzel biz okuyamıyoruz valla, oku oku... Ya iyide yoldan geçen herkes böyle yaparsa nasıl okuyabilirsin ki?

Bazen popüler kültürle, bazen aptal dizilerle, bazen politikayla, bazen futbolla, bazen de okuduğun gazeteyle bazen de en yakınındaki insanlarla toplum seni hep sınırlamaya çalışır. Toplumun sıradanlaştırma eğilimi ise yeni değildir tabiî ki.

Toplum bazen başarılı olur, bazen başarısız. Ama toplumun birde her zaman başarılı olduğunu düşünebiliyor musunuz? Ne Şeyh Bedrettin olurdu, nede Pir Sultan. Ne Karacaoğlan ne Nazım Hikmet ne Can Yücel ne de diğerleri. Atatürk’ün sıradan bir Osmanlı subayı olduğunu düşünebiliyor musunuz? Köleler bile Spartaküse çok kızmışlar. Sen niye normal bir köle gibi çalışmıyorsun? Bizim başımızı belaya mı sokmak istiyorsun Spartaküs diye. Aziz Nesin’e bu toplum ne yaptı kimse unutmasın, bilmeyenler de sorsun öğrensin.

Tarih bizim için hep eskidir. Hep geçmiş, bitmiştir. Ama pek de öyle değildir bence. Geçmiş gelecektir. Spartaküsten bu güne değişen belki de köleliğin şeklinden başka bir şey değildir. Bazen arada değişen, köle ustabaşı oluyor veya yüzbin de bir ustabaşı sahip oluyor. Ama toplumun doksandokuzbindokuzyüzdoksandokuzu hala köle olarak yaşamaya devam ediyor.

Ve biz hala en ufak farklılıkları ezmenin peşinde koşuyoruz. Sen niye saçını öyle yaptın. Yok, sen niye öyle söyledin? Niye böyle yaptın? Niye ona oy vermedin? Çok gaddar bir toplum olduk maalesef. Kendi içimizdeki ufacık farklılıklar bile bizi korkutuyor. Ezmeye çalışıyoruz hemen o farklılıkları.

Ey toplum her zaman tek ses iyi değildir. Farklı sesler zenginliğimizdir aslında. Çevremizdeki farklılıkları hemen ezmeyelim, sahip çıkalım. Biraz daha hoşgörü lütfen.