Standart dram

belli bi noktadan sonra... sadece gri hücrelerin uyuşsun diye içiyorsun... oysa daha dokunduğumda ellerim yanıyor şaraptan... ve sen.. hiç bi şey olmamış gibi sev diyorsun...  yapamam...

belirli bi karanlıktan sonra belirsizleşiyor zaman
o an ki yüreğimin kapılarını açsam
sen bi şehir oluyorsun;
iki yakası arasından
hevesi kursağında bi boğaz uzanan
ve bi ucundan gecekonduyla başlayan
diğer ucunda gecekonduyla sonlanan
ve gecekondular dolusu standart bi dram...
sen... hiç bi şey olmamış gibi sev diyorsun...
yapamam...

belirli bi mesafeden sonra geri dönülmez oluyor yollar
ayaklarımda kara sular, mor nasırlar
heybemde kör topal kırgın umutlar
ne zaman ki dönüp ardıma baksam
sen bir bilinmez oluyorsun
kapalı kapılar ardında yasaklanan
bahçende vahşice büyümüş kalbimizi koruyan yalan
oysa ben bu şiiri yazdığım an  
üç afrika menekşesi ölüyor açlıktan
sen... hiç bi şey olmamış gibi yaşa diyorsun...
yapamam...

belli bi noktadan sonra... geri dönüşümsüz büyüyor yürekte yaran... kapat gözlerini beni öp diyorsun.. şarap alev almadan...ve hiç bi şey olmamış gibi sev... yapamam...

prosayko