- Kategori
- Şiir
Standart Medeniyet, Kıyafet
Her ürüne standart veren insan,
Bir tek insanda mı şaşar kalır?
Anadolu insanı buyur etmiş
Devletiyle, milletiyle beraber,
Avrupa kapısı; buyurun medeniyet!
Çiçeklerin yerine bombalar,
Çelenk niyetine kırbaçlar,
Yemek mi? O ne demek?
Her şeye standart veren beşer
İnsana sıfat verirken mi şaşar?
Katili, sömürgecisi, hepsi medeni
Vardır elbet, bu işin bir nedeni!
Uyan, birleş, inan ki bunlar kalleş
Sanma dünyada hiçbir şey beleş
Kıyafette ara, yok yere medeniyet
Bulamaz sahte olanda ulûhiyet,
Sahte gözyaşlarına kanma kardeş,
Kardeşini doğru bil adaletle paylaş
Nice filmler izlemiştik salya sümük
Kazanan belliydi, bize kalırdı düdük
Kıyafetle kazanılan her sıfat, kişilik
Giyinip soyununca biter o kadar!
Binalar yaptık, koca koca yapılar
İçlerinde evler, yuvalarda kapılar
Kıyafet her şey olmuş tamamen
İnsanlar ayrıdır, apayrı kültürden
Kıyafet batılıdır, medenidir yani
Sarmış sarık, çölde kum fırtınası
Sanırsın dinidir, ninnidir aslısı