Stephen King_22/11/63

Küçüklüğümden beri okumadıktan hiçbir zaman bıkmadığım, tekrar tekrar okuduğum, ilham aldığım ve her neyin ruh halini yaşıyorsa o hale bürünmek istediğim vazgeçilmez yazarım Stephen King'e, yirmi senelik emeğinin karşılığı olarak, aldığı ödenekler kadar kıymetli olmasa da teşekkürümü borç bilirim.

Nasıl bir yazar insanı bambaşka dünyalara götürüp, bir kitapta önemli olanın asıl karakter dışında yan karakter olduğunu ve bu yan karakterlerin muazzam ekilip biçildiği düşündüren bir tasarım oluşturabilir sorusunun ilk yanıtıdır: Stephen King.

Bir kez daha rutin gerilim ve korku hikayelerinden sıyrılıp bambaşka bir yönde en iyi yaptığı şeyi, yazmayı, ortaya serip, "Alın. Size herbir sayfasında korkudan ari bir gerilim yaşatıyorum." diye bağırdığı bir düşünseli yaratmış. Yoktan var etmemişse de var olanı yok edip yeniden kurgulamış. Isıtıp ısıtıp önümüze sermemiş yani. 

Malesef, okulum ve sınavlarım gereği kendimi hayal kırıklığına uğratarak bu kitabı iki aya yaydım. İnanamadığım ise hiç okumaya fırsat bulamadığım üç haftanın aramızı açmasına rağmen kaldığım yerden, hem de tam bölümün ortasından başladığım halde geriye dönüp bakma ihtiyacı hissetmedim. Bir kitabın vermesi gerektiğini hissettiğim o 'bitince boşlukta hissetme' duygusunu iliklerime kadar hissettim. 815 sayfa bana yetmedi. Dese ki: silbaştan tekrar başlayıp yeni bir yol yaratacağım; eyvallah, okurum, derdim. İçinde kaybolduğum, kendimi karakterler yerine koymadan, karakterleri hissederek okuduğum nadir kitaplardan...

Maça Kızı en sevdiğim kitabıdır. Bu kitap ise Maça Kızı'yla yarışır. Her ne kadar yerini alamasa da, İKİ olur.

Çok sayfalı bir kitap olmasından dolayı uzun zamana yayılır düşüncesi uyandırsa da eğer imkanınız varsa tek seferde okuyun. Ruhunuza derinden işleyecek ve bambaşka bir perspektif katacaktır, eminim.

Afiyetle okumanızı dilerim.