Strazburg ve sonbahar

STRAZBURG ve SONBAHAR

Bir mevsim   bir kente bu kadar mı güzel yakışır? Insan Hakları Mahkemesi, Avrupa Konseyi ve Avrupa  Parlemantosu  üçgenine uzanan ve genişleyen kanalın kenarına dizilmiş, süzülen ağaçların gözyaşlarından dökülen sarı damlalar, insanın yüreğini ılık ılık ıslatırken, ıslığına takıp bir özlem şarkısı yolculuyorsun uzak diyarların sonbaharına. Kanalın sularına çığlık attıran bir geminin içindeki gezgin yolcuların bakışlarında gördüğün  merak ve hayranlık, yürüyen adımlarını  yavaşlatıyor. Bir şeyi kaçırmamak için yeniden dalıyorsun bütün detaylara...

Bir kaç yüz metre ilerledikten sonra, kanal yolundan sapıp anayola çıkıyorsun. Hemen karşında dünyanın en güzel parklarından biri "Orangerie Parkı" duruyor. Avrupa Konseyi'nin karşısında bulunan bu park ilkbaharda yeşilligi ile büyülerken, sonbaharda, sarının bütün tonlarının buluştuğu yaprakların hüzünlü güzelliği ile büyülüyor. Sarı kahverengi, taba rengi, turuncu;  parkta bulunan küçük şelalenin sesi eşliginde apayrı bir anlam kazanıyor. Ulu ağaçların geçmişinde gizlenmiş hikayeleri merak ediyorsun bu mevsimde. Parkı da bu duygular eşliğinde bırakıp, yine ana yola çıkıp,  yol boyunca ilerlemeye devam edip, "Palais de Universite"yi geçtikten sonra  kanal üzerinde bulunan köprülerden "Galia" köprüsüne varıyorsun. Şehrin güzel göründüğü yerlerden biri oldugu için, kanal kenarında bulunan gemi kafelerden birinde oturup kahveni yudumluyorsun. Yola devam diyerek, tarihin tüm güzelliğini sergilediği "Petite France" sokaklarina dalıyorsun. Dar ve taşlı sokakların kenarlarına dizilmiş ahşap süslemeli "Alsase evleri" arasında yürürken  kendini ortacağ  kahramanların-dan biriymiş gibi hissediyorsun. Bu derinlik içerisinde kendi tarihinin sarı yapraklarını döküp, Strazburg'un kalbi olan Kleber Meydanına gelip tranvaya biniyorsun, başladığın yola dönmek için.  Robertsau'da bulunan evine giderken arkanda bıraktığın hüzün sararıp, soluyor...