Şu kısa ömrümde, ben ne insanlar gördüm

Gördüm ahlar çekeni, gördüm boyun bükeni, bir yandan da cennet sayanlar gördüm.
Gördüm sevgiye muhtaç, gördüm şefkate muhtaç, gözü doymaz gönlü aç, ben ne yamyamlar gördüm...

Hepsini gördüm...

Bir yavru bağırışın da akarken gözyaşları yüreğimi bir hançer gibi yaraladı.
Sokak lambası altında sert soğuğa aldırmadan gözlerini dikmiş kar tanelerin hava da nasıl dans ettiklerini hafif bir tebessümle izliyordu.
Kar topuyla oynayan çocukları seyir ederken acıyla geçen çocukluğu bir film şeridi gibi gözlerinin önünde kayıp geçiyordu.
Öyle ki hiç ah çekmez!soğuktan buz tutmuş ellerini beyazlara börünmüş perperişan olmuş kabanın ceplerine daldırıp çıkarıyor du.
Ve yanı başında koltuk değneği herşeyi özetliyor du.
Bir garibanın hayat öyküsünden...

Asıl engelli adayı olan bizler, bunları izlemekle sınırlı kalıp acıyarak ah vah çekerek sözle telafi ettiğimizi sanıyoruz... Oysa ki onların gerçek yardımlara ihtiyaçları var bir sıcak yuvaya öncesinde görmedikleri sevgi saygı ve aileye ihtiyaçları var, körelmiş vijdanların, duvardan farksız yüreklerin bakıp ta gerçekleri görmeyen gözlerin artık insan olduklarının farkına varmalarının zamanıdır, şunu unutmamalılar onlar da birer engelli adayıdırlar...
Bu herkes için geçerli benim, senin, onların genelimizi ilgilendirir, çünkü onlar da bizim bir parçamız.
Öyle ki yaşama azimleriyle bir çoğumuza örnek olmuş nice özürlü insanımız var onlara fırsat verilmeli her konu da, hayatımızın her alanın da onlara imkanlar tanınmalı. Yaşıyorsak bazı şeyleri yarını düşünerek hareket etmeliyiz unutmamalıyız ki bugünler 24 saatle sınırlı değildir dışar da hayat süratle akmakta duyarlı olup gerçek yaşam penceresinden gözlediğimiz yaşamlara karışıp asıl insanlık görevlerimizi kendi dünyamız da var ettiğimiz yaşantılarımızı o hayatlarla birleştirip yerine getirmeliyiz. Ancak o zaman insaniyetimizi gösterebilir ve ne kadar duyarlı ve vijdanlı olduğumuzun az da olsa farkına varabiliriz.

"Ey hayat senden altına börünmüş bir yaşam dilemedim, ben senden gerçek insanların var olduğu gerçek sevginin hüküm sürdüğü bir yaşam dilemiştim"

Ferhat.A