Suçun neydi masum yavru?

Bedensel özrü olan bir anne ve eline para geçtikçe içen, içtikçe çevresine zarar veren bir baba…

Sonuç mu?

On üç günlükken baba dayağı yüzünden ölen masum, günahsız yavru…

Çok ağlıyormuş, babası da tokat atıvermiş! Ne olacak canım bir tokattan, o zaten on üç günlük bir bebek değil ki… Zarar görmez, incinmez…

Hâlbuki gözlerini yeni açmıştı dünyaya. Küçücük elleri büyüyecekti. Düştüğünde kanayacaktı ama geçecekti. Yüreği yaralanacaktı, insanların kötülüğünü görecekti, yılmayacaktı. Her defasından yeniden öğrenecekti güvenmeyi, insanları sevmeyi… Yaşasaydı eğer…

Hata nerde? Hata kimde ya da kimlerde?..

Üç günlükken de gitmiş hastaneye ama doktorlar anlamamış küçücük bebeğin yüzündeki darp izlerini. Öyle bir bakıp göndermişler işte. Genelde de öyle olmaz mı zaten? Bazen de hak veriyorum doktorlara. Öyle olaylara şahit oluyorum ki insanı delirtecek cinsten. Kimsenin sabır taşı olmadığını öncelikle kendimden biliyorum. Fakat işimiz buysa genele yaymamak gerekiyor. Diğer insanların suçu ne ki?

Sürekli içmez, parası olursa içer, diyor eşi. İçince de evde kim var kim yok dövüyormuş. Komşuların şikâyetleri üzerine polisler sürekli ziyaretçileriymiş evlerinin. Polis kayıtlarında da yeri varmış. Fazlasıyla…

“Alkol bütün kötülüklerin anasıdır.” derler, gerçekten doğru mu?

E, ben mecbur muyum sarhoş bir adamın gürültüsünü çekmeye, ben mecbur muyum sarhoş bir adamın iğrenç bakışlarına maruz kalmaya? Ağzının ayarını bilmiyorsan ağzına sürme kardeşim.

Gerçi sadece bu olaydaki insanı -insan denilebilirse o yaratığa- ele alırsak alkol almadan da aynı davranışı gösterebilecek biri. Alkol tuzu biberi oluyor.

“Alkollüydüm, kendimde değildim, istemeden oldu, insan evladına kıyabilir mi?”

Böyle mi savunacak kendini? Ne dersiniz…

Bu nasıl vicdandır, bu nasıl insanlıktır? İçim acıdı, içim parçalandı. Dayanamadım…

Şiddet…

İnsana yakışmıyor. İnsanı, insanlıktan çıkarıyor. Görüyoruz, duyuyoruz. Kadın-erkek, çocuk-yaşlı fark etmiyor. Savunmasız insanlar, tutunacak dalı olmayanlar bir şey yapamıyor. Onlara göre kaderleri olan kaderlerine razı oluyorlar

Susuyorlar… Biri fark etsin de yarasına merhem olsun diye. Ama kimse anlamıyor yalvaran gözleri.

Susmayın. Kimse susmasın…

Ve bir baba evladına bunu yapabiliyorsa, bir yabancı neler yapmaz ki…